τελευταίος

Greek

Etymology

From Ancient Greek τελευταῖος (teleutaîos, “last”). By surface analysis, τελευτή (teleftí, “end”) +‎ -αίος (-aíos).

Pronunciation

• IPA^(key): /teleˈfteos/
• Hyphenation: τε‧λευ‧ταί‧ος
• Homophone: τελευταίως (teleftaíos)

Adjective

τελευταίος • (teleftaíos) m (feminine τελευταία, neuter τελευταίο)

1. last
2. recent, latest
3. lowest, least important, least effective
4. latter
5. (noun) last remaining, ultimate

Declension

Declension of τελευταίος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	τελευταίος •	τελευταία •	τελευταίο •	τελευταίοι •	τελευταίες •	τελευταία •
genitive	τελευταίου •	τελευταίας •	τελευταίου •	τελευταίων •	τελευταίων •	τελευταίων •
accusative	τελευταίο •	τελευταία •	τελευταίο •	τελευταίους •	τελευταίες •	τελευταία •
vocative	τελευταίε •	τελευταία •	τελευταίο •	τελευταίοι •	τελευταίες •	τελευταία •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο τελευταίος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο τελευταίος, etc.)

Synonyms

• λοίσθιος (loísthios)

Coordinate terms

• παραλήγουσα f (paralígousa, “penultimate”)

Derived terms

• τελευταία (teleftaía, “recently, lately”)
• τελευταίως (teleftaíos, “recently, lately”) (formal)

See also

• τελικός (telikós)