πρόνοος
Ancient Greek
editAlternative forms
edit- πρόνους (prónous) — contracted
Etymology
editFrom προ- (pro-) + νόος (nóos).
Pronunciation
edit- (5th BCE Attic) IPA(key): /pró.no.os/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈpro.no.os/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈpro.no.os/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈpro.no.os/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈpro.no.os/
Adjective
editπρόνοος • (prónoos) m or f (neuter πρόνοον); second declension
Declension
editNumber | Singular | Dual | Plural | |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Case/Gender | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | Masculine / Feminine | Neuter | ||||||||
Nominative | πρόνοος prónoos |
πρόνοον prónoon |
προνόω pronóō |
προνόω pronóō |
πρόνοοι prónooi |
πρόνοᾰ prónoa | ||||||||
Genitive | προνόου pronóou |
προνόου pronóou |
προνόοιν pronóoin |
προνόοιν pronóoin |
προνόων pronóōn |
προνόων pronóōn | ||||||||
Dative | προνόῳ pronóōi |
προνόῳ pronóōi |
προνόοιν pronóoin |
προνόοιν pronóoin |
προνόοις pronóois |
προνόοις pronóois | ||||||||
Accusative | πρόνοον prónoon |
πρόνοον prónoon |
προνόω pronóō |
προνόω pronóō |
προνόους pronóous |
πρόνοᾰ prónoa | ||||||||
Vocative | πρόνοε prónoe |
πρόνοον prónoon |
προνόω pronóō |
προνόω pronóō |
πρόνοοι prónooi |
πρόνοᾰ prónoa | ||||||||
Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | |||||||||||
προνόως pronóōs |
προνοώτερος pronoṓteros |
προνοώτᾰτος pronoṓtatos | ||||||||||||
Notes: |
|
Derived terms
edit- προνοέω (pronoéō)
Descendants
editFurther reading
edit- πρόνοος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- “πρόνοος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press