πρόωρος

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek πρόωρος (próōros) with semantic loan from French précoce and prématuré.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɾo.o.ɾos/
• Hyphenation: πρό‧ω‧ρος

Adjective

πρόωρος • (próoros) m (feminine πρόωρη, neuter πρόωρο)

1. premature
2. early (before the appointed or expected time)

Declension

Declension of πρόωρος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	πρόωρος •	πρόωρη •	πρόωρο •	πρόωροι •	πρόωρες •	πρόωρα •
genitive	πρόωρου •	πρόωρης •	πρόωρου •	πρόωρων •	πρόωρων •	πρόωρων •
accusative	πρόωρο •	πρόωρη •	πρόωρο •	πρόωρους •	πρόωρες •	πρόωρα •
vocative	πρόωρε •	πρόωρη •	πρόωρο •	πρόωροι •	πρόωρες •	πρόωρα •

Derived terms

• πρόωρα (próora, adverb)
• προωρότητα f (proorótita)