πτωχοτροφεῖον

Ancient Greek

Etymology

From πτωχοτρόφος (ptōkhotróphos, “supporting the poor”) +‎ -εῖον (-eîon).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ptɔː.kʰo.tro.pʰêː.on/ → /pto.xo.troˈɸi.on/ → /pto.xo.troˈfi.on/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ptɔː.kʰo.tro.pʰêː.on/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pto.kʰo.troˈpʰi.on/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pto.xo.troˈɸi.on/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pto.xo.troˈfi.on/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pto.xo.troˈfi.on/

Noun

πτωχοτροφεῖον • (ptōkhotropheîon) n (genitive πτωχοτροφείου); second declension

1. poorhouse

Declension

Second declension of τὸ πτωχοτροφεῖον; τοῦ πτωχοτροφείου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ πτωχοτροφεῖον tò ptōkhotropheîon	τὼ πτωχοτροφείω tṑ ptōkhotropheíō	τᾰ̀ πτωχοτροφεῖᾰ tà ptōkhotropheîa
Genitive	τοῦ πτωχοτροφείου toû ptōkhotropheíou	τοῖν πτωχοτροφείοιν toîn ptōkhotropheíoin	τῶν πτωχοτροφείων tôn ptōkhotropheíōn
Dative	τῷ πτωχοτροφείῳ tôi ptōkhotropheíōi	τοῖν πτωχοτροφείοιν toîn ptōkhotropheíoin	τοῖς πτωχοτροφείοις toîs ptōkhotropheíois
Accusative	τὸ πτωχοτροφεῖον tò ptōkhotropheîon	τὼ πτωχοτροφείω tṑ ptōkhotropheíō	τᾰ̀ πτωχοτροφεῖᾰ tà ptōkhotropheîa
Vocative	πτωχοτροφεῖον ptōkhotropheîon	πτωχοτροφείω ptōkhotropheíō	πτωχοτροφεῖᾰ ptōkhotropheîa
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “πτωχοτροφεῖον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press