σαρκάζω

Ancient Greek

Etymology

Derived from σάρξ (sárx, “meat”, “flesh”) +‎ -άζω (-ázō, verbal suffix).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /sar.káz.dɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sarˈka.zo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /sarˈka.zo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sarˈka.zo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sarˈka.zo/

Verb

σαρκάζω • (sarkázō)

to gnash
to tear or lacerate flesh
to bite one's lip in anger
(figuratively) to tear apart with sarcasm

Conjugation

Present: σαρκᾰ́ζω, σαρκᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σαρκᾰ́ζω	σαρκᾰ́ζεις	σαρκᾰ́ζει	σαρκᾰ́ζετον	σαρκᾰ́ζετον	σαρκᾰ́ζομεν	σαρκᾰ́ζετε	σαρκᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	σαρκᾰ́ζω	σαρκᾰ́ζῃς	σαρκᾰ́ζῃ	σαρκᾰ́ζητον	σαρκᾰ́ζητον	σαρκᾰ́ζωμεν	σαρκᾰ́ζητε	σαρκᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	σαρκᾰ́ζοιμῐ	σαρκᾰ́ζοις	σαρκᾰ́ζοι	σαρκᾰ́ζοιτον	σαρκᾰζοίτην	σαρκᾰ́ζοιμεν	σαρκᾰ́ζοιτε	σαρκᾰ́ζοιεν
	imperative		σάρκᾰζε	σαρκᾰζέτω	σαρκᾰ́ζετον	σαρκᾰζέτων		σαρκᾰ́ζετε	σαρκᾰζόντων
middle/ passive	indicative	σαρκᾰ́ζομαι	σαρκᾰ́ζῃ, σαρκᾰ́ζει	σαρκᾰ́ζεται	σαρκᾰ́ζεσθον	σαρκᾰ́ζεσθον	σαρκᾰζόμεθᾰ	σαρκᾰ́ζεσθε	σαρκᾰ́ζονται
	subjunctive	σαρκᾰ́ζωμαι	σαρκᾰ́ζῃ	σαρκᾰ́ζηται	σαρκᾰ́ζησθον	σαρκᾰ́ζησθον	σαρκᾰζώμεθᾰ	σαρκᾰ́ζησθε	σαρκᾰ́ζωνται
	optative	σαρκᾰζοίμην	σαρκᾰ́ζοιο	σαρκᾰ́ζοιτο	σαρκᾰ́ζοισθον	σαρκᾰζοίσθην	σαρκᾰζοίμεθᾰ	σαρκᾰ́ζοισθε	σαρκᾰ́ζοιντο
	imperative		σαρκᾰ́ζου	σαρκᾰζέσθω	σαρκᾰ́ζεσθον	σαρκᾰζέσθων		σαρκᾰ́ζεσθε	σαρκᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σαρκᾰ́ζειν				σαρκᾰ́ζεσθαι
participle	m	σαρκᾰ́ζων				σαρκᾰζόμενος
	f	σαρκᾰ́ζουσᾰ				σαρκᾰζομένη
	n	σαρκᾰ́ζον				σαρκᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἐσάρκᾰζον, ἐσαρκᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσάρκᾰζον	ἐσάρκᾰζες	ἐσάρκᾰζε(ν)	ἐσαρκᾰ́ζετον	ἐσαρκᾰζέτην	ἐσαρκᾰ́ζομεν	ἐσαρκᾰ́ζετε	ἐσάρκᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐσαρκᾰζόμην	ἐσαρκᾰ́ζου	ἐσαρκᾰ́ζετο	ἐσαρκᾰ́ζεσθον	ἐσαρκᾰζέσθην	ἐσαρκᾰζόμεθᾰ	ἐσαρκᾰ́ζεσθε	ἐσαρκᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: σαρκᾰ́σω, σαρκᾰ́σομαι, σαρκᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σαρκᾰ́σω	σαρκᾰ́σεις	σαρκᾰ́σει	σαρκᾰ́σετον	σαρκᾰ́σετον	σαρκᾰ́σομεν	σαρκᾰ́σετε	σαρκᾰ́σουσῐ(ν)
active	optative	σαρκᾰ́σοιμῐ	σαρκᾰ́σοις	σαρκᾰ́σοι	σαρκᾰ́σοιτον	σαρκᾰσοίτην	σαρκᾰ́σοιμεν	σαρκᾰ́σοιτε	σαρκᾰ́σοιεν
middle	indicative	σαρκᾰ́σομαι	σαρκᾰ́σῃ, σαρκᾰ́σει	σαρκᾰ́σεται	σαρκᾰ́σεσθον	σαρκᾰ́σεσθον	σαρκᾰσόμεθᾰ	σαρκᾰ́σεσθε	σαρκᾰ́σονται
middle	optative	σαρκᾰσοίμην	σαρκᾰ́σοιο	σαρκᾰ́σοιτο	σαρκᾰ́σοισθον	σαρκᾰσοίσθην	σαρκᾰσοίμεθᾰ	σαρκᾰ́σοισθε	σαρκᾰ́σοιντο
passive	indicative	σαρκᾰσθήσομαι	σαρκᾰσθήσῃ	σαρκᾰσθήσεται	σαρκᾰσθήσεσθον	σαρκᾰσθήσεσθον	σαρκᾰσθησόμεθᾰ	σαρκᾰσθήσεσθε	σαρκᾰσθήσονται
passive	optative	σαρκᾰσθησοίμην	σαρκᾰσθήσοιο	σαρκᾰσθήσοιτο	σαρκᾰσθήσοισθον	σαρκᾰσθησοίσθην	σαρκᾰσθησοίμεθᾰ	σαρκᾰσθήσοισθε	σαρκᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σαρκᾰ́σειν			σαρκᾰ́σεσθαι		σαρκᾰσθήσεσθαι
participle	m	σαρκᾰ́σων			σαρκᾰσόμενος		σαρκᾰσθησόμενος
	f	σαρκᾰ́σουσᾰ			σαρκᾰσομένη		σαρκᾰσθησομένη
	n	σαρκᾰ́σον			σαρκᾰσόμενον		σαρκᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἐσάρκᾰσᾰ, ἐσαρκᾰσᾰ́μην, ἐσαρκᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσάρκᾰσᾰ	ἐσάρκᾰσᾰς	ἐσάρκᾰσε(ν)	ἐσαρκᾰ́σᾰτον	ἐσαρκᾰσᾰ́την	ἐσαρκᾰ́σᾰμεν	ἐσαρκᾰ́σᾰτε	ἐσάρκᾰσᾰν
	subjunctive	σαρκᾰ́σω	σαρκᾰ́σῃς	σαρκᾰ́σῃ	σαρκᾰ́σητον	σαρκᾰ́σητον	σαρκᾰ́σωμεν	σαρκᾰ́σητε	σαρκᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	σαρκᾰ́σαιμῐ	σαρκᾰ́σειᾰς, σαρκᾰ́σαις	σαρκᾰ́σειε(ν), σαρκᾰ́σαι	σαρκᾰ́σαιτον	σαρκᾰσαίτην	σαρκᾰ́σαιμεν	σαρκᾰ́σαιτε	σαρκᾰ́σειᾰν, σαρκᾰ́σαιεν
	imperative		σάρκᾰσον	σαρκᾰσᾰ́τω	σαρκᾰ́σᾰτον	σαρκᾰσᾰ́των		σαρκᾰ́σᾰτε	σαρκᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσαρκᾰσᾰ́μην	ἐσαρκᾰ́σω	ἐσαρκᾰ́σᾰτο	ἐσαρκᾰ́σᾰσθον	ἐσαρκᾰσᾰ́σθην	ἐσαρκᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐσαρκᾰ́σᾰσθε	ἐσαρκᾰ́σᾰντο
	subjunctive	σαρκᾰ́σωμαι	σαρκᾰ́σῃ	σαρκᾰ́σηται	σαρκᾰ́σησθον	σαρκᾰ́σησθον	σαρκᾰσώμεθᾰ	σαρκᾰ́σησθε	σαρκᾰ́σωνται
	optative	σαρκᾰσαίμην	σαρκᾰ́σαιο	σαρκᾰ́σαιτο	σαρκᾰ́σαισθον	σαρκᾰσαίσθην	σαρκᾰσαίμεθᾰ	σαρκᾰ́σαισθε	σαρκᾰ́σαιντο
	imperative		σάρκᾰσαι	σαρκᾰσᾰ́σθω	σαρκᾰ́σᾰσθον	σαρκᾰσᾰ́σθων		σαρκᾰ́σᾰσθε	σαρκᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσαρκᾰ́σθην	ἐσαρκᾰ́σθης	ἐσαρκᾰ́σθη	ἐσαρκᾰ́σθητον	ἐσαρκᾰσθήτην	ἐσαρκᾰ́σθημεν	ἐσαρκᾰ́σθητε	ἐσαρκᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	σαρκᾰσθῶ	σαρκᾰσθῇς	σαρκᾰσθῇ	σαρκᾰσθῆτον	σαρκᾰσθῆτον	σαρκᾰσθῶμεν	σαρκᾰσθῆτε	σαρκᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	σαρκᾰσθείην	σαρκᾰσθείης	σαρκᾰσθείη	σαρκᾰσθεῖτον, σαρκᾰσθείητον	σαρκᾰσθείτην, σαρκᾰσθειήτην	σαρκᾰσθεῖμεν, σαρκᾰσθείημεν	σαρκᾰσθεῖτε, σαρκᾰσθείητε	σαρκᾰσθεῖεν, σαρκᾰσθείησᾰν
	imperative		σαρκᾰ́σθητῐ	σαρκᾰσθήτω	σαρκᾰ́σθητον	σαρκᾰσθήτων		σαρκᾰ́σθητε	σαρκᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σαρκᾰ́σαι			σαρκᾰ́σᾰσθαι		σαρκᾰσθῆναι
participle	m	σαρκᾰ́σᾱς			σαρκᾰσᾰ́μενος		σαρκᾰσθείς
	f	σαρκᾰ́σᾱσᾰ			σαρκᾰσᾰμένη		σαρκᾰσθεῖσᾰ
	n	σαρκᾰ́σᾰν			σαρκᾰσᾰ́μενον		σαρκᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: ἐσάρκᾰκᾰ, ἐσάρκᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσάρκᾰκᾰ	ἐσάρκᾰκᾰς	ἐσάρκᾰκε(ν)	ἐσαρκᾰ́κᾰτον	ἐσαρκᾰ́κᾰτον	ἐσαρκᾰ́κᾰμεν	ἐσαρκᾰ́κᾰτε	ἐσαρκᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐσαρκᾰ́κω	ἐσαρκᾰ́κῃς	ἐσαρκᾰ́κῃ	ἐσαρκᾰ́κητον	ἐσαρκᾰ́κητον	ἐσαρκᾰ́κωμεν	ἐσαρκᾰ́κητε	ἐσαρκᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	ἐσαρκᾰ́κοιμῐ, ἐσαρκᾰκοίην	ἐσαρκᾰ́κοις, ἐσαρκᾰκοίης	ἐσαρκᾰ́κοι, ἐσαρκᾰκοίη	ἐσαρκᾰ́κοιτον	ἐσαρκᾰκοίτην	ἐσαρκᾰ́κοιμεν	ἐσαρκᾰ́κοιτε	ἐσαρκᾰ́κοιεν
	imperative		ἐσάρκᾰκε	ἐσαρκᾰκέτω	ἐσαρκᾰ́κετον	ἐσαρκᾰκέτων		ἐσαρκᾰ́κετε	ἐσαρκᾰκόντων
middle/ passive	indicative	ἐσάρκᾰσμαι	ἐσάρκᾰσαι	ἐσάρκᾰσται	ἐσάρκᾰσθον	ἐσάρκᾰσθον	ἐσαρκᾰ́σμεθᾰ	ἐσάρκᾰσθε	ἐσαρκᾰ́δᾰται
	subjunctive	ἐσαρκᾰσμένος ὦ	ἐσαρκᾰσμένος ᾖς	ἐσαρκᾰσμένος ᾖ	ἐσαρκᾰσμένω ἦτον	ἐσαρκᾰσμένω ἦτον	ἐσαρκᾰσμένοι ὦμεν	ἐσαρκᾰσμένοι ἦτε	ἐσαρκᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐσαρκᾰσμένος εἴην	ἐσαρκᾰσμένος εἴης	ἐσαρκᾰσμένος εἴη	ἐσαρκᾰσμένω εἴητον/εἶτον	ἐσαρκᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐσαρκᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐσαρκᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐσαρκᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐσάρκᾰσο	ἐσαρκᾰ́σθω	ἐσάρκᾰσθον	ἐσαρκᾰ́σθων		ἐσάρκᾰσθε	ἐσαρκᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐσαρκᾰκέναι				ἐσαρκᾰ́σθαι
participle	m	ἐσαρκᾰκώς				ἐσαρκᾰσμένος
	f	ἐσαρκᾰκυῖᾰ				ἐσαρκᾰσμένη
	n	ἐσαρκᾰκός				ἐσαρκᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: ἐσαρκᾰ́κειν, ἐσαρκᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐσαρκᾰ́κειν, ἐσαρκᾰ́κη	ἐσαρκᾰ́κεις, ἐσαρκᾰ́κης	ἐσαρκᾰ́κει(ν)	ἐσαρκᾰ́κετον	ἐσαρκᾰκέτην	ἐσαρκᾰ́κεμεν	ἐσαρκᾰ́κετε	ἐσαρκᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐσαρκᾰ́σμην	ἐσάρκᾰσο	ἐσάρκᾰστο	ἐσάρκᾰσθον	ἐσαρκᾰ́σθην	ἐσαρκᾰ́σμεθᾰ	ἐσάρκᾰσθε	ἐσαρκᾰ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

σαρκασμός (sarkasmós)