σείομαι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sěː.o.mai̯/ → /ˈsi.o.mɛ/ → /ˈsi.o.me/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sěː.o.mai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsi.o.mɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsi.o.mɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsi.o.me/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsi.o.me/

Verb

σείομαι • (seíomai)

1. first-person singular indicative present mediopassive of σείω (seíō)

Greek

Alternative forms

• σειέμαι (seiémai)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsi.o.me/
• Hyphenation: σεί‧ο‧μαι
• Homophone: σείομε (seíome)

Verb

σείομαι • (seíomai) passive (past σείστηκα, active σείω)

1. passive form of σείω (seío).

Conjugation

see this verb's full conjugation at: σείω (seío)