σεληνιακός

Ancient Greek

Etymology

From σελήνη (selḗnē, “moon”) +‎ -ακός (-akós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /se.lɛː.ni.a.kós/ → /se.li.ni.aˈkos/ → /se.li.ni.aˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /se.lɛː.ni.a.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /se.le̝.ni.aˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /se.li.ni.aˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /se.li.ni.aˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /se.li.ni.aˈkos/

Adjective

σεληνῐᾰκός • (selēniakós) m (feminine σεληνῐᾰκή, neuter σεληνῐᾰκόν); first/second declension

1. of or for the moon, lunar
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, The Life of Numa Pompilius 18
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, The Life of Numa Pompilius 2.376
2. epileptic
   • Lithica 50

Inflection

First and second declension of σεληνῐᾰκός; σεληνῐᾰκή; σεληνῐᾰκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σεληνῐᾰκός selēniakós	σεληνῐᾰκή selēniakḗ	σεληνῐᾰκόν selēniakón		σεληνῐᾰκώ selēniakṓ	σεληνῐᾰκᾱ́ selēniakā́	σεληνῐᾰκώ selēniakṓ		σεληνῐᾰκοί selēniakoí	σεληνῐᾰκαί selēniakaí	σεληνῐᾰκᾰ́ selēniaká
Genitive		σεληνῐᾰκοῦ selēniakoû	σεληνῐᾰκῆς selēniakês	σεληνῐᾰκοῦ selēniakoû		σεληνῐᾰκοῖν selēniakoîn	σεληνῐᾰκαῖν selēniakaîn	σεληνῐᾰκοῖν selēniakoîn		σεληνῐᾰκῶν selēniakôn	σεληνῐᾰκῶν selēniakôn	σεληνῐᾰκῶν selēniakôn
Dative		σεληνῐᾰκῷ selēniakôi	σεληνῐᾰκῇ selēniakêi	σεληνῐᾰκῷ selēniakôi		σεληνῐᾰκοῖν selēniakoîn	σεληνῐᾰκαῖν selēniakaîn	σεληνῐᾰκοῖν selēniakoîn		σεληνῐᾰκοῖς selēniakoîs	σεληνῐᾰκαῖς selēniakaîs	σεληνῐᾰκοῖς selēniakoîs
Accusative		σεληνῐᾰκόν selēniakón	σεληνῐᾰκήν selēniakḗn	σεληνῐᾰκόν selēniakón		σεληνῐᾰκώ selēniakṓ	σεληνῐᾰκᾱ́ selēniakā́	σεληνῐᾰκώ selēniakṓ		σεληνῐᾰκούς selēniakoús	σεληνῐᾰκᾱ́ς selēniakā́s	σεληνῐᾰκᾰ́ selēniaká
Vocative		σεληνῐᾰκέ selēniaké	σεληνῐᾰκή selēniakḗ	σεληνῐᾰκόν selēniakón		σεληνῐᾰκώ selēniakṓ	σεληνῐᾰκᾱ́ selēniakā́	σεληνῐᾰκώ selēniakṓ		σεληνῐᾰκοί selēniakoí	σεληνῐᾰκαί selēniakaí	σεληνῐᾰκᾰ́ selēniaká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σεληνῐᾰκῶς selēniakôs				σεληνῐᾰκώτερος selēniakṓteros				σεληνῐᾰκώτᾰτος selēniakṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: σεληνιακός (seliniakós)

Further reading

• “σεληνιακός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σεληνιακός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Ancient Greek σεληνιακός (selēniakós).

Adjective

σεληνιακός • (seliniakós) m (feminine σεληνιακή, neuter σεληνιακό)

1. lunar

   σεληνιακό φως, ("moonlight")

   σεληνιακό μήνας ("lunar month")

Related terms

• Σελήνη f (Selíni, “moon”)

See also

• φεγγάρι n (fengári, “moon”)