σεῖστρον

Ancient Greek

Etymology

From σείω (seíō, “to shake”) +‎ -τρον (-tron).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /sêːs.tron/ → /ˈsis.tron/ → /ˈsis.tron/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /sêːs.tron/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈsis.tron/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsis.tron/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsis.tron/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsis.tron/

Noun

σεῖστρον • (seîstron) n (genitive σείστρου); second declension

1. sistrum

Inflection

Second declension of τὸ σεῖστρον; τοῦ σείστρου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ σεῖστρον tò seîstron	τὼ σείστρω tṑ seístrō	τᾰ̀ σεῖστρᾰ tà seîstra
Genitive	τοῦ σείστρου toû seístrou	τοῖν σείστροιν toîn seístroin	τῶν σείστρων tôn seístrōn
Dative	τῷ σείστρῳ tôi seístrōi	τοῖν σείστροιν toîn seístroin	τοῖς σείστροις toîs seístrois
Accusative	τὸ σεῖστρον tò seîstron	τὼ σείστρω tṑ seístrō	τᾰ̀ σεῖστρᾰ tà seîstra
Vocative	σεῖστρον seîstron	σείστρω seístrō	σεῖστρᾰ seîstra
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σεῖστρον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σεῖστρον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette