σκευοφύλαξ

Ancient Greek

Etymology

From σκεῦος (skeûos, “equipment, utensil”) +‎ φύλαξ (phúlax, “guard”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skeu̯.o.pʰý.laks/ → /sce.βoˈɸy.laks/ → /sce.voˈfi.laks/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skeu̯.o.pʰý.laks/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ske.woˈpʰy.laks/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /sce.βoˈɸy.laks/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sce.voˈfy.laks/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sce.voˈfi.laks/

Noun

σκευοφῠ́λᾰξ • (skeuophúlax) m (genitive σκευοφῠ́λᾰκος); third declension

1. storekeeper

Inflection

Third declension of ὁ σκευοφῠ́λᾰξ; τοῦ σκευοφῠ́λᾰκος (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ σκευοφῠ́λᾰξ ho skeuophúlax	τὼ σκευοφῠ́λᾰκε tṑ skeuophúlake	οἱ σκευοφῠ́λᾰκες hoi skeuophúlakes
Genitive	τοῦ σκευοφῠ́λᾰκος toû skeuophúlakos	τοῖν σκευοφῠλᾰ́κοιν toîn skeuophulákoin	τῶν σκευοφῠλᾰ́κων tôn skeuophulákōn
Dative	τῷ σκευοφῠ́λᾰκῐ tôi skeuophúlaki	τοῖν σκευοφῠλᾰ́κοιν toîn skeuophulákoin	τοῖς σκευοφῠ́λᾰξῐ / σκευοφῠ́λᾰξῐν toîs skeuophúlaxi(n)
Accusative	τὸν σκευοφῠ́λᾰκᾰ tòn skeuophúlaka	τὼ σκευοφῠ́λᾰκε tṑ skeuophúlake	τοὺς σκευοφῠ́λᾰκᾰς toùs skeuophúlakas
Vocative	σκευοφῠ́λᾰξ skeuophúlax	σκευοφῠ́λᾰκε skeuophúlake	σκευοφῠ́λᾰκες skeuophúlakes
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• σκευοφυλακέω (skeuophulakéō)
• σκευοφυλάκιον (skeuophulákion)

 

Further reading

• “σκευοφύλαξ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σκευοφύλαξ in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette