σκορπιοκτόνον

Ancient Greek

Etymology

From σκορπίος (skorpíos, “scorpion”) +‎ κτείνω (kteínō, “to kill”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skor.pi.ok.tó.non/ → /skor.pi.okˈto.non/ → /skor.pi.okˈto.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skor.pi.ok.tó.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /skor.pi.okˈto.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /skor.pi.okˈto.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /skor.pi.okˈto.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /skor.pi.okˈto.non/

Noun

σκορπῐοκτόνον • (skorpioktónon) n (genitive σκορπῐοκτόνου); second declension

1. kind of heliotrope (Heliotropium suaveolens)

Inflection

Second declension of τὸ σκορπῐοκτόνον; τοῦ σκορπῐοκτόνου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	τὸ σκορπῐοκτόνον tò skorpioktónon	τὼ σκορπῐοκτόνω tṑ skorpioktónō	τᾰ̀ σκορπῐοκτόνᾰ tà skorpioktóna
Genitive	τοῦ σκορπῐοκτόνου toû skorpioktónou	τοῖν σκορπῐοκτόνοιν toîn skorpioktónoin	τῶν σκορπῐοκτόνων tôn skorpioktónōn
Dative	τῷ σκορπῐοκτόνῳ tôi skorpioktónōi	τοῖν σκορπῐοκτόνοιν toîn skorpioktónoin	τοῖς σκορπῐοκτόνοις toîs skorpioktónois
Accusative	τὸ σκορπῐοκτόνον tò skorpioktónon	τὼ σκορπῐοκτόνω tṑ skorpioktónō	τᾰ̀ σκορπῐοκτόνᾰ tà skorpioktóna
Vocative	σκορπῐοκτόνον skorpioktónon	σκορπῐοκτόνω skorpioktónō	σκορπῐοκτόνᾰ skorpioktóna
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “σκορπιοκτόνον”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σκορπιοκτόνον in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette