στερέω

Ancient Greek

Etymology

from Proto-Indo-European *(s)teh₂y- (“to steal, hide”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ste.ré.ɔː/ → /steˈre.o/ → /steˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ste.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /steˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /steˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /steˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /steˈre.o/

Verb

στερέω • (steréō)

1. (with accusative of person, genitive of thing) to deprive, bereave
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 13.262:

     οὕνεκά με στερέσαι τῆς ληΐδος ἤθελε

     hoúneká me sterésai tês lēḯdos ḗthele

     because he wanted to rob me of the spoils

   • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 862:

     γυνὴ γὰρ ἄνδρ’ ἕκαστον αἰῶνος στερεῖ

     gunḕ gàr ándr’ hékaston aiônos stereî

     each woman shall deprive her husband of his life

   • 522 BCE – 443 BCE, Pindar, Nemean Ode 8.27:

     χρυσέων δ’ Αἴας στερηθεὶς ὅπλων φόνῳ πάλαισεν.

     khruséōn d’ Aías sterētheìs hóplōn phónōi pálaisen.

     Ajax, robbed of the golden armor, wrestled with death.

2. (rarely with accusative) to take away

Usage notes

The uncompounded present is only attested in the first-person singular indicative active and third-person singular imperative active.

Inflection

   Present: στερέω, στερέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στερέω	στερέεις	στερέει	στερέετον	στερέετον	στερέομεν	στερέετε	στερέουσῐ(ν)
	subjunctive	στερέω	στερέῃς	στερέῃ	στερέητον	στερέητον	στερέωμεν	στερέητε	στερέωσῐ(ν)
	optative	στερέοιμῐ	στερέοις	στερέοι	στερέοιτον	στερεοίτην	στερέοιμεν	στερέοιτε	στερέοιεν
	imperative		στέρεε	στερεέτω	στερέετον	στερεέτων		στερέετε	στερεόντων
middle/ passive	indicative	στερέομαι	στερέῃ, στερέει	στερέεται	στερέεσθον	στερέεσθον	στερεόμεθᾰ	στερέεσθε	στερέονται
	subjunctive	στερέωμαι	στερέῃ	στερέηται	στερέησθον	στερέησθον	στερεώμεθᾰ	στερέησθε	στερέωνται
	optative	στερεοίμην	στερέοιο	στερέοιτο	στερέοισθον	στερεοίσθην	στερεοίμεθᾰ	στερέοισθε	στερέοιντο
	imperative		στερέου	στερεέσθω	στερέεσθον	στερεέσθων		στερέεσθε	στερεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		στερέειν				στερέεσθαι
participle	m	στερέων				στερεόμενος
	f	στερέουσᾰ				στερεομένη
	n	στερέον				στερεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: στερῶ, στεροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στερῶ	στερεῖς	στερεῖ	στερεῖτον	στερεῖτον	στεροῦμεν	στερεῖτε	στεροῦσῐ(ν)
	subjunctive	στερῶ	στερῇς	στερῇ	στερῆτον	στερῆτον	στερῶμεν	στερῆτε	στερῶσῐ(ν)
	optative	στεροίην, στεροῖμῐ	στεροίης, στεροῖς	στεροίη, στεροῖ	στεροῖτον, στεροίητον	στεροίτην, στεροιήτην	στεροῖμεν, στεροίημεν	στεροῖτε, στεροίητε	στεροῖεν, στεροίησᾰν
	imperative		στέρει	στερείτω	στερεῖτον	στερείτων		στερεῖτε	στερούντων
middle/ passive	indicative	στεροῦμαι	στερεῖ, στερῇ	στερεῖται	στερεῖσθον	στερεῖσθον	στερούμεθᾰ	στερεῖσθε	στεροῦνται
	subjunctive	στερῶμαι	στερῇ	στερῆται	στερῆσθον	στερῆσθον	στερώμεθᾰ	στερῆσθε	στερῶνται
	optative	στεροίμην	στεροῖο	στεροῖτο	στεροῖσθον	στεροίσθην	στεροίμεθᾰ	στεροῖσθε	στεροῖντο
	imperative		στεροῦ	στερείσθω	στερεῖσθον	στερείσθων		στερεῖσθε	στερείσθων
		active				middle/passive
infinitive		στερεῖν				στερεῖσθαι
participle	m	στερῶν				στερούμενος
	f	στεροῦσᾰ				στερουμένη
	n	στεροῦν				στερούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐστέρεον, ἐστερεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστέρεον	ἐστέρεες	ἐστέρεε(ν)	ἐστερέετον	ἐστερεέτην	ἐστερέομεν	ἐστερέετε	ἐστέρεον
middle/ passive	indicative	ἐστερεόμην	ἐστερέου	ἐστερέετο	ἐστερέεσθον	ἐστερεέσθην	ἐστερεόμεθᾰ	ἐστερέεσθε	ἐστερέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐστέρουν, ἐστερούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστέρουν	ἐστέρεις	ἐστέρει	ἐστερεῖτον	ἐστερείτην	ἐστεροῦμεν	ἐστερεῖτε	ἐστέρουν
middle/ passive	indicative	ἐστερούμην	ἐστεροῦ	ἐστερεῖτο	ἐστερεῖσθον	ἐστερείσθην	ἐστερούμεθᾰ	ἐστερεῖσθε	ἐστεροῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: στερήσω, στερήσομαι, στερηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στερήσω	στερήσεις	στερήσει	στερήσετον	στερήσετον	στερήσομεν	στερήσετε	στερήσουσῐ(ν)
	optative	στερήσοιμῐ	στερήσοις	στερήσοι	στερήσοιτον	στερησοίτην	στερήσοιμεν	στερήσοιτε	στερήσοιεν
middle	indicative	στερήσομαι	στερήσῃ, στερήσει	στερήσεται	στερήσεσθον	στερήσεσθον	στερησόμεθᾰ	στερήσεσθε	στερήσονται
	optative	στερησοίμην	στερήσοιο	στερήσοιτο	στερήσοισθον	στερησοίσθην	στερησοίμεθᾰ	στερήσοισθε	στερήσοιντο
passive	indicative	στερηθήσομαι	στερηθήσῃ	στερηθήσεται	στερηθήσεσθον	στερηθήσεσθον	στερηθησόμεθᾰ	στερηθήσεσθε	στερηθήσονται
	optative	στερηθησοίμην	στερηθήσοιο	στερηθήσοιτο	στερηθήσοισθον	στερηθησοίσθην	στερηθησοίμεθᾰ	στερηθήσοισθε	στερηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		στερήσειν			στερήσεσθαι		στερηθήσεσθαι
participle	m	στερήσων			στερησόμενος		στερηθησόμενος
	f	στερήσουσᾰ			στερησομένη		στερηθησομένη
	n	στερῆσον			στερησόμενον		στερηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: στερέω, στερέομαι, στερήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στερέω	στερέεις	στερέει	στερέετον	στερέετον	στερέομεν	στερέετε	στερέουσῐ(ν)
	optative	στερέοιμῐ	στερέοις	στερέοι	στερέοιτον	στερεοίτην	στερέοιμεν	στερέοιτε	στερέοιεν
middle	indicative	στερέομαι	στερέῃ, στερέει	στερέεται	στερέεσθον	στερέεσθον	στερεόμεθᾰ	στερέεσθε	στερέονται
	optative	στερεοίμην	στερέοιο	στερέοιτο	στερέοισθον	στερεοίσθην	στερεοίμεθᾰ	στερέοισθε	στερέοιντο
passive	indicative	στερήσομαι	στερήσῃ	στερήσεται	στερήσεσθον	στερήσεσθον	στερησόμεθᾰ	στερήσεσθε	στερήσονται
	optative	στερησοίμην	στερήσοιο	στερήσοιτο	στερήσοισθον	στερησοίσθην	στερησοίμεθᾰ	στερήσοισθε	στερήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		στερέειν			στερέεσθαι		στερήσεσθαι
participle	m	στερέων			στερεόμενος		στερησόμενος
	f	στερέουσᾰ			στερεομένη		στερησομένη
	n	στερέον			στερεόμενον		στερησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: στερῶ, στεροῦμαι, στερήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	στερῶ	στερεῖς	στερεῖ	στερεῖτον	στερεῖτον	στεροῦμεν	στερεῖτε	στεροῦσῐ(ν)
	optative	στεροίην, στεροῖμῐ	στεροίης, στεροῖς	στεροίη, στεροῖ	στεροῖτον, στεροίητον	στεροίτην, στεροιήτην	στεροῖμεν, στεροίημεν	στεροῖτε, στεροίητε	στεροῖεν, στεροίησᾰν
middle	indicative	στεροῦμαι	στερῇ	στερεῖται	στερεῖσθον	στερεῖσθον	στερούμεθᾰ	στερεῖσθε	στεροῦνται
	optative	στεροίμην	στεροῖο	στεροῖτο	στεροῖσθον	στεροίσθην	στεροίμεθᾰ	στεροῖσθε	στεροῖντο
passive	indicative	στερήσομαι	στερήσῃ	στερήσεται	στερήσεσθον	στερήσεσθον	στερησόμεθᾰ	στερήσεσθε	στερήσονται
	optative	στερησοίμην	στερήσοιο	στερήσοιτο	στερήσοισθον	στερησοίσθην	στερησοίμεθᾰ	στερήσοισθε	στερήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		στερεῖν			στερεῖσθαι		στερήσεσθαι
participle	m	στερῶν			στερούμενος		στερησόμενος
	f	στεροῦσᾰ			στερουμένη		στερησομένη
	n	στεροῦν			στερούμενον		στερησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐστέρησᾰ, ἐστερησᾰ́μην, ἐστερήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστέρησᾰ	ἐστέρησᾰς	ἐστέρησε(ν)	ἐστερήσᾰτον	ἐστερησᾰ́την	ἐστερήσᾰμεν	ἐστερήσᾰτε	ἐστέρησᾰν
	subjunctive	στερήσω	στερήσῃς	στερήσῃ	στερήσητον	στερήσητον	στερήσωμεν	στερήσητε	στερήσωσῐ(ν)
	optative	στερήσαιμῐ	στερήσειᾰς, στερήσαις	στερήσειε(ν), στερήσαι	στερήσαιτον	στερησαίτην	στερήσαιμεν	στερήσαιτε	στερήσειᾰν, στερήσαιεν
	imperative		στέρησον	στερησᾰ́τω	στερήσᾰτον	στερησᾰ́των		στερήσᾰτε	στερησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστερησᾰ́μην	ἐστερήσω	ἐστερήσᾰτο	ἐστερήσᾰσθον	ἐστερησᾰ́σθην	ἐστερησᾰ́μεθᾰ	ἐστερήσᾰσθε	ἐστερήσᾰντο
	subjunctive	στερήσωμαι	στερήσῃ	στερήσηται	στερήσησθον	στερήσησθον	στερησώμεθᾰ	στερήσησθε	στερήσωνται
	optative	στερησαίμην	στερήσαιο	στερήσαιτο	στερήσαισθον	στερησαίσθην	στερησαίμεθᾰ	στερήσαισθε	στερήσαιντο
	imperative		στέρησαι	στερησᾰ́σθω	στερήσᾰσθον	στερησᾰ́σθων		στερήσᾰσθε	στερησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐστερήθην	ἐστερήθης	ἐστερήθη	ἐστερήθητον	ἐστερηθήτην	ἐστερήθημεν	ἐστερήθητε	ἐστερήθησᾰν
	subjunctive	στερηθῶ	στερηθῇς	στερηθῇ	στερηθῆτον	στερηθῆτον	στερηθῶμεν	στερηθῆτε	στερηθῶσῐ(ν)
	optative	στερηθείην	στερηθείης	στερηθείη	στερηθεῖτον, στερηθείητον	στερηθείτην, στερηθειήτην	στερηθεῖμεν, στερηθείημεν	στερηθεῖτε, στερηθείητε	στερηθεῖεν, στερηθείησᾰν
	imperative		στερήθητῐ	στερηθήτω	στερήθητον	στερηθήτων		στερήθητε	στερηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		στερῆσαι			στερήσᾰσθαι		στερηθῆναι
participle	m	στερήσᾱς			στερησᾰ́μενος		στερηθείς
	f	στερήσᾱσᾰ			στερησᾰμένη		στερηθεῖσᾰ
	n	στερῆσᾰν			στερησᾰ́μενον		στερηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐστέρεσᾰ, ἐστερεσᾰ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστέρεσᾰ	ἐστέρεσᾰς	ἐστέρεσε(ν)	ἐστερέσᾰτον	ἐστερεσᾰ́την	ἐστερέσᾰμεν	ἐστερέσᾰτε	ἐστέρεσᾰν
	subjunctive	στερέσω	στερέσῃς	στερέσῃ	στερέσητον	στερέσητον	στερέσωμεν	στερέσητε	στερέσωσῐ(ν)
	optative	στερέσαιμῐ	στερέσειᾰς, στερέσαις	στερέσειε(ν), στερέσαι	στερέσαιτον	στερεσαίτην	στερέσαιμεν	στερέσαιτε	στερέσειᾰν, στερέσαιεν
	imperative		στέρεσον	στερεσᾰ́τω	στερέσᾰτον	στερεσᾰ́των		στερέσᾰτε	στερεσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐστερεσᾰ́μην	ἐστερέσω	ἐστερέσᾰτο	ἐστερέσᾰσθον	ἐστερεσᾰ́σθην	ἐστερεσᾰ́μεθᾰ	ἐστερέσᾰσθε	ἐστερέσᾰντο
	subjunctive	στερέσωμαι	στερέσῃ	στερέσηται	στερέσησθον	στερέσησθον	στερεσώμεθᾰ	στερέσησθε	στερέσωνται
	optative	στερεσαίμην	στερέσαιο	στερέσαιτο	στερέσαισθον	στερεσαίσθην	στερεσαίμεθᾰ	στερέσαισθε	στερέσαιντο
	imperative		στέρεσαι	στερεσᾰ́σθω	στερέσᾰσθον	στερεσᾰ́σθων		στερέσᾰσθε	στερεσᾰ́σθων
		active			middle
infinitive		στερέσαι			στερέσᾰσθαι
participle	m	στερέσᾱς			στερεσᾰ́μενος
	f	στερέσᾱσᾰ			στερεσᾰμένη
	n	στερέσᾰν			στερεσᾰ́μενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἐστέρηκᾰ, ἐστέρημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστέρηκᾰ	ἐστέρηκᾰς	ἐστέρηκε(ν)	ἐστερήκᾰτον	ἐστερήκᾰτον	ἐστερήκᾰμεν	ἐστερήκᾰτε	ἐστερήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐστερήκω	ἐστερήκῃς	ἐστερήκῃ	ἐστερήκητον	ἐστερήκητον	ἐστερήκωμεν	ἐστερήκητε	ἐστερήκωσῐ(ν)
	optative	ἐστερήκοιμῐ, ἐστερηκοίην	ἐστερήκοις, ἐστερηκοίης	ἐστερήκοι, ἐστερηκοίη	ἐστερήκοιτον	ἐστερηκοίτην	ἐστερήκοιμεν	ἐστερήκοιτε	ἐστερήκοιεν
	imperative		ἐστέρηκε	ἐστερηκέτω	ἐστερήκετον	ἐστερηκέτων		ἐστερήκετε	ἐστερηκόντων
middle/ passive	indicative	ἐστέρημαι	ἐστέρησαι	ἐστέρηται	ἐστέρησθον	ἐστέρησθον	ἐστερήμεθᾰ	ἐστέρησθε	ἐστέρηνται
	subjunctive	ἐστερημένος ὦ	ἐστερημένος ᾖς	ἐστερημένος ᾖ	ἐστερημένω ἦτον	ἐστερημένω ἦτον	ἐστερημένοι ὦμεν	ἐστερημένοι ἦτε	ἐστερημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐστερημένος εἴην	ἐστερημένος εἴης	ἐστερημένος εἴη	ἐστερημένω εἴητον/εἶτον	ἐστερημένω εἰήτην/εἴτην	ἐστερημένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐστερημένοι εἴητε/εἶτε	ἐστερημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἐστέρησο	ἐστερήσθω	ἐστέρησθον	ἐστερήσθων		ἐστέρησθε	ἐστερήσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐστερηκέναι				ἐστερῆσθαι
participle	m	ἐστερηκώς				ἐστερημένος
	f	ἐστερηκυῖᾰ				ἐστερημένη
	n	ἐστερηκός				ἐστερημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐστερήκειν, ἐστερήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐστερήκειν, ἐστερήκη	ἐστερήκεις, ἐστερήκης	ἐστερήκει(ν)	ἐστερήκετον	ἐστερηκέτην	ἐστερήκεμεν	ἐστερήκετε	ἐστερήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐστερήμην	ἐστέρησο	ἐστέρητο	ἐστέρησθον	ἐστερήσθην	ἐστερήμεθᾰ	ἐστέρησθε	ἐστέρηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ᾰ̓ποστερέω (aposteréō)
• ἀργῠροστερής (argurosterḗs)
• βῐοστερής (biosterḗs)
• Ἡλιοστερής (Hēliosterḗs)
• κᾰτᾰστερέω (katasteréō)
• ὁμμᾰτοστερής (hommatosterḗs)
• πᾰτροστερής (patrosterḗs)
• σῠστερέομαι (susteréomai)

Related terms

• στέρημᾰ (stérēma)
• στερήσῐμος (sterḗsimos)
• στέρησῐς (stérēsis)
• στερητέον (sterētéon)
• στερητῐκός (sterētikós)
• στέρομαι (stéromai)
• στερῐ́ζω (sterízō)
• στερῐ́σκω (sterískō)

 

References

• “στερέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• στερέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• στερέω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963