στερήσεις

See also: στερήσῃς

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ste.rɛ̌ː.seːs/ → /steˈri.sis/ → /steˈri.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ste.rɛ̌ː.seːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /steˈre̝.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /steˈri.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /steˈri.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /steˈri.sis/

Noun

στερήσεις • (sterḗseis) f

1. nominative/accusative/vocative plural of στέρησῐς (stérēsis)

Verb

στερήσεις • (sterḗseis)

1. second-person singular future active indicative of στερέω (steréō)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /steˈɾi.sis/
• Hyphenation: στε‧ρή‧σεις

Noun

στερήσεις • (steríseis) f

1. Nominative, accusative and vocative plural form of στέρηση (stérisi).

Verb

στερήσεις • (steríseis)

1. 2nd person singular dependent active form of στερώ (steró).