σφύζω

Contents

Ancient GreekEdit

Alternative formsEdit

• σφύσδω (sphúsdō) – Doric

EtymologyEdit

PronunciationEdit

 

• IPA^(key): /spʰýz.dɔː/ → /ˈsɸy.zo/ → /ˈsfi.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /spʰýz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈspʰy.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsɸy.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsfy.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsfi.zo/

VerbEdit

σφῠ́ζω • (sphúzō)

1. to throb
2. to beat (of the heart or pulse)

InflectionEdit

   Present: σφύζω, σφύζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σφύζω	σφύζεις	σφύζει	σφύζετον	σφύζετον	σφύζομεν	σφύζετε	σφύζουσῐ(ν)
	subjunctive	σφύζω	σφύζῃς	σφύζῃ	σφύζητον	σφύζητον	σφύζωμεν	σφύζητε	σφύζωσῐ(ν)
	optative	σφύζοιμῐ	σφύζοις	σφύζοι	σφύζοιτον	σφυζοίτην	σφύζοιμεν	σφύζοιτε	σφύζοιεν
	imperative		σφῦζε	σφυζέτω	σφύζετον	σφυζέτων		σφύζετε	σφυζόντων
middle/ passive	indicative	σφύζομαι	σφύζῃ, σφύζει	σφύζεται	σφύζεσθον	σφύζεσθον	σφυζόμεθᾰ	σφύζεσθε	σφύζονται
	subjunctive	σφύζωμαι	σφύζῃ	σφύζηται	σφύζησθον	σφύζησθον	σφυζώμεθᾰ	σφύζησθε	σφύζωνται
	optative	σφυζοίμην	σφύζοιο	σφύζοιτο	σφύζοισθον	σφυζοίσθην	σφυζοίμεθᾰ	σφύζοισθε	σφύζοιντο
	imperative		σφύζου	σφυζέσθω	σφύζεσθον	σφυζέσθων		σφύζεσθε	σφυζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		σφύζειν				σφύζεσθαι
participle	m	σφύζων				σφυζόμενος
	f	σφύζουσᾰ				σφυζομένη
	n	σφῦζον				σφυζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἔσφυζον, ἐσφυζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσφυζον	ἔσφυζες	ἔσφυζε(ν)	ἐσφύζετον	ἐσφυζέτην	ἐσφύζομεν	ἐσφύζετε	ἔσφυζον
middle/ passive	indicative	ἐσφυζόμην	ἐσφύζου	ἐσφύζετο	ἐσφύζεσθον	ἐσφυζέσθην	ἐσφυζόμεθᾰ	ἐσφύζεσθε	ἐσφύζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: σφύξω, σφύξομαι, σφυχθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	σφύξω	σφύξεις	σφύξει	σφύξετον	σφύξετον	σφύξομεν	σφύξετε	σφύξουσῐ(ν)
	optative	σφύξοιμῐ	σφύξοις	σφύξοι	σφύξοιτον	σφυξοίτην	σφύξοιμεν	σφύξοιτε	σφύξοιεν
middle	indicative	σφύξομαι	σφύξῃ, σφύξει	σφύξεται	σφύξεσθον	σφύξεσθον	σφυξόμεθᾰ	σφύξεσθε	σφύξονται
	optative	σφυξοίμην	σφύξοιο	σφύξοιτο	σφύξοισθον	σφυξοίσθην	σφυξοίμεθᾰ	σφύξοισθε	σφύξοιντο
passive	indicative	σφυχθήσομαι	σφυχθήσῃ	σφυχθήσεται	σφυχθήσεσθον	σφυχθήσεσθον	σφυχθησόμεθᾰ	σφυχθήσεσθε	σφυχθήσονται
	optative	σφυχθησοίμην	σφυχθήσοιο	σφυχθήσοιτο	σφυχθήσοισθον	σφυχθησοίσθην	σφυχθησοίμεθᾰ	σφυχθήσοισθε	σφυχθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		σφύξειν			σφύξεσθαι		σφυχθήσεσθαι
participle	m	σφύξων			σφυξόμενος		σφυχθησόμενος
	f	σφύξουσᾰ			σφυξομένη		σφυχθησομένη
	n	σφῦξον			σφυξόμενον		σφυχθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔσφυξᾰ, ἐσφυξᾰ́μην, ἐσφύχθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔσφυξᾰ	ἔσφυξᾰς	ἔσφυξε(ν)	ἐσφύξᾰτον	ἐσφυξᾰ́την	ἐσφύξᾰμεν	ἐσφύξᾰτε	ἔσφυξᾰν
	subjunctive	σφύξω	σφύξῃς	σφύξῃ	σφύξητον	σφύξητον	σφύξωμεν	σφύξητε	σφύξωσῐ(ν)
	optative	σφύξαιμῐ	σφύξειᾰς, σφύξαις	σφύξειε(ν), σφύξαι	σφύξαιτον	σφυξαίτην	σφύξαιμεν	σφύξαιτε	σφύξειᾰν, σφύξαιεν
	imperative		σφῦξον	σφυξᾰ́τω	σφύξᾰτον	σφυξᾰ́των		σφύξᾰτε	σφυξᾰ́ντων
middle	indicative	ἐσφυξᾰ́μην	ἐσφύξω	ἐσφύξᾰτο	ἐσφύξᾰσθον	ἐσφυξᾰ́σθην	ἐσφυξᾰ́μεθᾰ	ἐσφύξᾰσθε	ἐσφύξᾰντο
	subjunctive	σφύξωμαι	σφύξῃ	σφύξηται	σφύξησθον	σφύξησθον	σφυξώμεθᾰ	σφύξησθε	σφύξωνται
	optative	σφυξαίμην	σφύξαιο	σφύξαιτο	σφύξαισθον	σφυξαίσθην	σφυξαίμεθᾰ	σφύξαισθε	σφύξαιντο
	imperative		σφῦξαι	σφυξᾰ́σθω	σφύξᾰσθον	σφυξᾰ́σθων		σφύξᾰσθε	σφυξᾰ́σθων
passive	indicative	ἐσφύχθην	ἐσφύχθης	ἐσφύχθη	ἐσφύχθητον	ἐσφυχθήτην	ἐσφύχθημεν	ἐσφύχθητε	ἐσφύχθησᾰν
	subjunctive	σφυχθῶ	σφυχθῇς	σφυχθῇ	σφυχθῆτον	σφυχθῆτον	σφυχθῶμεν	σφυχθῆτε	σφυχθῶσῐ(ν)
	optative	σφυχθείην	σφυχθείης	σφυχθείη	σφυχθεῖτον, σφυχθείητον	σφυχθείτην, σφυχθειήτην	σφυχθεῖμεν, σφυχθείημεν	σφυχθεῖτε, σφυχθείητε	σφυχθεῖεν, σφυχθείησᾰν
	imperative		σφύχθητῐ	σφυχθήτω	σφύχθητον	σφυχθήτων		σφύχθητε	σφυχθέντων
		active			middle		passive
infinitive		σφῦξαι			σφύξᾰσθαι		σφυχθῆναι
participle	m	σφύξᾱς			σφυξᾰ́μενος		σφυχθείς
	f	σφύξᾱσᾰ			σφυξᾰμένη		σφυχθεῖσᾰ
	n	σφῦξᾰν			σφυξᾰ́μενον		σφυχθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived termsEdit

• σφυγμός (sphugmós)

Further readingEdit

• σφύζω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• σφύζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette