σχίνινος

Ancient Greek

Etymology

From σχῖνος (skhînos, “lentisk”) +‎ -ινος (-inos).

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /skʰí.ni.nos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈskʰi.ni.nos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsçi.ni.nos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsçi.ni.nos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsçi.ni.nos/

Adjective

σχίνῐνος • (skhíninos) m (feminine σχινῐ́νη, neuter σχίνῐνον); first/second declension

made of lentisk

Inflection

First and second declension of σχίνῐνος; σχινῐ́νη; σχίνῐνον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	σχίνῐνος skhíninos	σχινῐ́νη skhinínē	σχίνῐνον skhíninon	σχινῐ́νω skhinínō	σχινῐ́νᾱ skhinínā	σχινῐ́νω skhinínō	σχίνῐνοι skhíninoi	σχίνῐναι skhíninai	σχίνῐνᾰ skhínina
Genitive	σχινῐ́νου skhinínou	σχινῐ́νης skhinínēs	σχινῐ́νου skhinínou	σχινῐ́νοιν skhinínoin	σχινῐ́ναιν skhinínain	σχινῐ́νοιν skhinínoin	σχινῐ́νων skhinínōn	σχινῐ́νων skhinínōn	σχινῐ́νων skhinínōn
Dative	σχινῐ́νῳ skhinínōi	σχινῐ́νῃ skhinínēi	σχινῐ́νῳ skhinínōi	σχινῐ́νοιν skhinínoin	σχινῐ́ναιν skhinínain	σχινῐ́νοιν skhinínoin	σχινῐ́νοις skhinínois	σχινῐ́ναις skhinínais	σχινῐ́νοις skhinínois
Accusative	σχίνῐνον skhíninon	σχινῐ́νην skhinínēn	σχίνῐνον skhíninon	σχινῐ́νω skhinínō	σχινῐ́νᾱ skhinínā	σχινῐ́νω skhinínō	σχινῐ́νους skhinínous	σχινῐ́νᾱς skhinínās	σχίνῐνᾰ skhínina
Vocative	σχίνῐνε skhínine	σχινῐ́νη skhinínē	σχίνῐνον skhíninon	σχινῐ́νω skhinínō	σχινῐ́νᾱ skhinínā	σχινῐ́νω skhinínō	σχίνῐνοι skhíninoi	σχίνῐναι skhíninai	σχίνῐνᾰ skhínina
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	σχινῐ́νως skhinínōs			σχινῐνώτερος skhininṓteros			σχινῐνώτᾰτος skhininṓtatos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

References

“σχίνινος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
σχίνινος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette