τελειότητας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.leː.ó.tɛː.tas/ → /te.liˈo.ti.tas/ → /te.liˈo.ti.tas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.leː.ó.tɛː.tas/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.liˈo.te̝.tas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.liˈo.ti.tas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.liˈo.ti.tas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.liˈo.ti.tas/

Noun

τελειότητᾰς • (teleiótētas) f

1. accusative plural of τελειότης (teleiótēs)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /te.liˈo.ti.tas/
• Hyphenation: τε‧λει‧ό‧τη‧τας

Noun

τελειότητας • (teleiótitas) f

1. Genitive singular form of τελειότητα (teleiótita).

See also

• Older form: τελειότητος (teleiótētos)