φαυλότατος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰau̯.ló.ta.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰawˈlo.ta.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸaˈβlo.ta.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /faˈvlo.ta.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /faˈvlo.ta.tos/

Adjective

φαυλότᾰτος • (phaulótatos) m (feminine φαυλοτᾰ́τη, neuter φαυλότᾰτον); first/second declension

superlative degree of φαῦλος (phaûlos)

Declension

First and second declension of φαυλότᾰτος; φαυλοτᾰ́τη; φαυλότᾰτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	φαυλότᾰτος phaulótatos	φαυλοτᾰ́τη phaulotátē	φαυλότᾰτον phaulótaton	φαυλοτᾰ́τω phaulotátō	φαυλοτᾰ́τᾱ phaulotátā	φαυλοτᾰ́τω phaulotátō	φαυλότᾰτοι phaulótatoi	φαυλότᾰται phaulótatai	φαυλότᾰτᾰ phaulótata
Genitive	φαυλοτᾰ́του phaulotátou	φαυλοτᾰ́της phaulotátēs	φαυλοτᾰ́του phaulotátou	φαυλοτᾰ́τοιν phaulotátoin	φαυλοτᾰ́ταιν phaulotátain	φαυλοτᾰ́τοιν phaulotátoin	φαυλοτᾰ́των phaulotátōn	φαυλοτᾰ́των phaulotátōn	φαυλοτᾰ́των phaulotátōn
Dative	φαυλοτᾰ́τῳ phaulotátōi	φαυλοτᾰ́τῃ phaulotátēi	φαυλοτᾰ́τῳ phaulotátōi	φαυλοτᾰ́τοιν phaulotátoin	φαυλοτᾰ́ταιν phaulotátain	φαυλοτᾰ́τοιν phaulotátoin	φαυλοτᾰ́τοις phaulotátois	φαυλοτᾰ́ταις phaulotátais	φαυλοτᾰ́τοις phaulotátois
Accusative	φαυλότᾰτον phaulótaton	φαυλοτᾰ́την phaulotátēn	φαυλότᾰτον phaulótaton	φαυλοτᾰ́τω phaulotátō	φαυλοτᾰ́τᾱ phaulotátā	φαυλοτᾰ́τω phaulotátō	φαυλοτᾰ́τους phaulotátous	φαυλοτᾰ́τᾱς phaulotátās	φαυλότᾰτᾰ phaulótata
Vocative	φαυλότᾰτε phaulótate	φαυλοτᾰ́τη phaulotátē	φαυλότᾰτον phaulótaton	φαυλοτᾰ́τω phaulotátō	φαυλοτᾰ́τᾱ phaulotátā	φαυλοτᾰ́τω phaulotátō	φαυλότᾰτοι phaulótatoi	φαυλότᾰται phaulótatai	φαυλότᾰτᾰ phaulótata
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	φαυλότᾰτᾰ phaulótata			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.