φιλοσοφέω

Ancient Greek

Etymology

From φιλόσοφος (philósophos) +‎ -έω (-éō)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰi.lo.so.pʰé.ɔː/ → /ɸi.lo.soˈɸe.o/ → /fi.lo.soˈfe.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰi.lo.so.pʰé.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰi.lo.soˈpʰe.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸi.lo.soˈɸe.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fi.lo.soˈfe.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fi.lo.soˈfe.o/

Verb

φῐλοσοφέω • (philosophéō)

1. (intransitive) to love or pursue knowledge, philosophize
2. (intransitive) to teach philosophy
3. (transitive) to discuss philosophically, investigate, study

Conjugation

   Present: φῐλοσοφέω, φῐλοσοφέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φῐλοσοφέω	φῐλοσοφέεις	φῐλοσοφέει	φῐλοσοφέετον	φῐλοσοφέετον	φῐλοσοφέομεν	φῐλοσοφέετε	φῐλοσοφέουσῐ(ν)
	subjunctive	φῐλοσοφέω	φῐλοσοφέῃς	φῐλοσοφέῃ	φῐλοσοφέητον	φῐλοσοφέητον	φῐλοσοφέωμεν	φῐλοσοφέητε	φῐλοσοφέωσῐ(ν)
	optative	φῐλοσοφέοιμῐ	φῐλοσοφέοις	φῐλοσοφέοι	φῐλοσοφέοιτον	φῐλοσοφεοίτην	φῐλοσοφέοιμεν	φῐλοσοφέοιτε	φῐλοσοφέοιεν
	imperative		φῐλοσόφεε	φῐλοσοφεέτω	φῐλοσοφέετον	φῐλοσοφεέτων		φῐλοσοφέετε	φῐλοσοφεόντων
middle/ passive	indicative	φῐλοσοφέομαι	φῐλοσοφέῃ, φῐλοσοφέει	φῐλοσοφέεται	φῐλοσοφέεσθον	φῐλοσοφέεσθον	φῐλοσοφεόμεθᾰ	φῐλοσοφέεσθε	φῐλοσοφέονται
	subjunctive	φῐλοσοφέωμαι	φῐλοσοφέῃ	φῐλοσοφέηται	φῐλοσοφέησθον	φῐλοσοφέησθον	φῐλοσοφεώμεθᾰ	φῐλοσοφέησθε	φῐλοσοφέωνται
	optative	φῐλοσοφεοίμην	φῐλοσοφέοιο	φῐλοσοφέοιτο	φῐλοσοφέοισθον	φῐλοσοφεοίσθην	φῐλοσοφεοίμεθᾰ	φῐλοσοφέοισθε	φῐλοσοφέοιντο
	imperative		φῐλοσοφέου	φῐλοσοφεέσθω	φῐλοσοφέεσθον	φῐλοσοφεέσθων		φῐλοσοφέεσθε	φῐλοσοφεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φῐλοσοφέειν				φῐλοσοφέεσθαι
participle	m	φῐλοσοφέων				φῐλοσοφεόμενος
	f	φῐλοσοφέουσᾰ				φῐλοσοφεομένη
	n	φῐλοσοφέον				φῐλοσοφεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: φῐλοσοφῶ, φῐλοσοφοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φῐλοσοφῶ	φῐλοσοφεῖς	φῐλοσοφεῖ	φῐλοσοφεῖτον	φῐλοσοφεῖτον	φῐλοσοφοῦμεν	φῐλοσοφεῖτε	φῐλοσοφοῦσῐ(ν)
	subjunctive	φῐλοσοφῶ	φῐλοσοφῇς	φῐλοσοφῇ	φῐλοσοφῆτον	φῐλοσοφῆτον	φῐλοσοφῶμεν	φῐλοσοφῆτε	φῐλοσοφῶσῐ(ν)
	optative	φῐλοσοφοίην, φῐλοσοφοῖμῐ	φῐλοσοφοίης, φῐλοσοφοῖς	φῐλοσοφοίη, φῐλοσοφοῖ	φῐλοσοφοῖτον, φῐλοσοφοίητον	φῐλοσοφοίτην, φῐλοσοφοιήτην	φῐλοσοφοῖμεν, φῐλοσοφοίημεν	φῐλοσοφοῖτε, φῐλοσοφοίητε	φῐλοσοφοῖεν, φῐλοσοφοίησᾰν
	imperative		φῐλοσόφει	φῐλοσοφείτω	φῐλοσοφεῖτον	φῐλοσοφείτων		φῐλοσοφεῖτε	φῐλοσοφούντων
middle/ passive	indicative	φῐλοσοφοῦμαι	φῐλοσοφεῖ, φῐλοσοφῇ	φῐλοσοφεῖται	φῐλοσοφεῖσθον	φῐλοσοφεῖσθον	φῐλοσοφούμεθᾰ	φῐλοσοφεῖσθε	φῐλοσοφοῦνται
	subjunctive	φῐλοσοφῶμαι	φῐλοσοφῇ	φῐλοσοφῆται	φῐλοσοφῆσθον	φῐλοσοφῆσθον	φῐλοσοφώμεθᾰ	φῐλοσοφῆσθε	φῐλοσοφῶνται
	optative	φῐλοσοφοίμην	φῐλοσοφοῖο	φῐλοσοφοῖτο	φῐλοσοφοῖσθον	φῐλοσοφοίσθην	φῐλοσοφοίμεθᾰ	φῐλοσοφοῖσθε	φῐλοσοφοῖντο
	imperative		φῐλοσοφοῦ	φῐλοσοφείσθω	φῐλοσοφεῖσθον	φῐλοσοφείσθων		φῐλοσοφεῖσθε	φῐλοσοφείσθων
		active				middle/passive
infinitive		φῐλοσοφεῖν				φῐλοσοφεῖσθαι
participle	m	φῐλοσοφῶν				φῐλοσοφούμενος
	f	φῐλοσοφοῦσᾰ				φῐλοσοφουμένη
	n	φῐλοσοφοῦν				φῐλοσοφούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφῐλοσόφεον, ἐφῐλοσοφεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφῐλοσόφεον	ἐφῐλοσόφεες	ἐφῐλοσόφεε(ν)	ἐφῐλοσοφέετον	ἐφῐλοσοφεέτην	ἐφῐλοσοφέομεν	ἐφῐλοσοφέετε	ἐφῐλοσόφεον
middle/ passive	indicative	ἐφῐλοσοφεόμην	ἐφῐλοσοφέου	ἐφῐλοσοφέετο	ἐφῐλοσοφέεσθον	ἐφῐλοσοφεέσθην	ἐφῐλοσοφεόμεθᾰ	ἐφῐλοσοφέεσθε	ἐφῐλοσοφέοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐφῐλοσόφουν, ἐφῐλοσοφούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφῐλοσόφουν	ἐφῐλοσόφεις	ἐφῐλοσόφει	ἐφῐλοσοφεῖτον	ἐφῐλοσοφείτην	ἐφῐλοσοφοῦμεν	ἐφῐλοσοφεῖτε	ἐφῐλοσόφουν
middle/ passive	indicative	ἐφῐλοσοφούμην	ἐφῐλοσοφοῦ	ἐφῐλοσοφεῖτο	ἐφῐλοσοφεῖσθον	ἐφῐλοσοφείσθην	ἐφῐλοσοφούμεθᾰ	ἐφῐλοσοφεῖσθε	ἐφῐλοσοφοῦντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: φῐλοσοφήσω, φῐλοσοφήσομαι, φῐλοσοφηθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φῐλοσοφήσω	φῐλοσοφήσεις	φῐλοσοφήσει	φῐλοσοφήσετον	φῐλοσοφήσετον	φῐλοσοφήσομεν	φῐλοσοφήσετε	φῐλοσοφήσουσῐ(ν)
	optative	φῐλοσοφήσοιμῐ	φῐλοσοφήσοις	φῐλοσοφήσοι	φῐλοσοφήσοιτον	φῐλοσοφησοίτην	φῐλοσοφήσοιμεν	φῐλοσοφήσοιτε	φῐλοσοφήσοιεν
middle	indicative	φῐλοσοφήσομαι	φῐλοσοφήσῃ, φῐλοσοφήσει	φῐλοσοφήσεται	φῐλοσοφήσεσθον	φῐλοσοφήσεσθον	φῐλοσοφησόμεθᾰ	φῐλοσοφήσεσθε	φῐλοσοφήσονται
	optative	φῐλοσοφησοίμην	φῐλοσοφήσοιο	φῐλοσοφήσοιτο	φῐλοσοφήσοισθον	φῐλοσοφησοίσθην	φῐλοσοφησοίμεθᾰ	φῐλοσοφήσοισθε	φῐλοσοφήσοιντο
passive	indicative	φῐλοσοφηθήσομαι	φῐλοσοφηθήσῃ	φῐλοσοφηθήσεται	φῐλοσοφηθήσεσθον	φῐλοσοφηθήσεσθον	φῐλοσοφηθησόμεθᾰ	φῐλοσοφηθήσεσθε	φῐλοσοφηθήσονται
	optative	φῐλοσοφηθησοίμην	φῐλοσοφηθήσοιο	φῐλοσοφηθήσοιτο	φῐλοσοφηθήσοισθον	φῐλοσοφηθησοίσθην	φῐλοσοφηθησοίμεθᾰ	φῐλοσοφηθήσοισθε	φῐλοσοφηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φῐλοσοφήσειν			φῐλοσοφήσεσθαι		φῐλοσοφηθήσεσθαι
participle	m	φῐλοσοφήσων			φῐλοσοφησόμενος		φῐλοσοφηθησόμενος
	f	φῐλοσοφήσουσᾰ			φῐλοσοφησομένη		φῐλοσοφηθησομένη
	n	φῐλοσοφῆσον			φῐλοσοφησόμενον		φῐλοσοφηθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐφῐλοσόφησᾰ, ἐφῐλοσοφησᾰ́μην, ἐφῐλοσοφήθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφῐλοσόφησᾰ	ἐφῐλοσόφησᾰς	ἐφῐλοσόφησε(ν)	ἐφῐλοσοφήσᾰτον	ἐφῐλοσοφησᾰ́την	ἐφῐλοσοφήσᾰμεν	ἐφῐλοσοφήσᾰτε	ἐφῐλοσόφησᾰν
	subjunctive	φῐλοσοφήσω	φῐλοσοφήσῃς	φῐλοσοφήσῃ	φῐλοσοφήσητον	φῐλοσοφήσητον	φῐλοσοφήσωμεν	φῐλοσοφήσητε	φῐλοσοφήσωσῐ(ν)
	optative	φῐλοσοφήσαιμῐ	φῐλοσοφήσειᾰς, φῐλοσοφήσαις	φῐλοσοφήσειε(ν), φῐλοσοφήσαι	φῐλοσοφήσαιτον	φῐλοσοφησαίτην	φῐλοσοφήσαιμεν	φῐλοσοφήσαιτε	φῐλοσοφήσειᾰν, φῐλοσοφήσαιεν
	imperative		φῐλοσόφησον	φῐλοσοφησᾰ́τω	φῐλοσοφήσᾰτον	φῐλοσοφησᾰ́των		φῐλοσοφήσᾰτε	φῐλοσοφησᾰ́ντων
middle	indicative	ἐφῐλοσοφησᾰ́μην	ἐφῐλοσοφήσω	ἐφῐλοσοφήσᾰτο	ἐφῐλοσοφήσᾰσθον	ἐφῐλοσοφησᾰ́σθην	ἐφῐλοσοφησᾰ́μεθᾰ	ἐφῐλοσοφήσᾰσθε	ἐφῐλοσοφήσᾰντο
	subjunctive	φῐλοσοφήσωμαι	φῐλοσοφήσῃ	φῐλοσοφήσηται	φῐλοσοφήσησθον	φῐλοσοφήσησθον	φῐλοσοφησώμεθᾰ	φῐλοσοφήσησθε	φῐλοσοφήσωνται
	optative	φῐλοσοφησαίμην	φῐλοσοφήσαιο	φῐλοσοφήσαιτο	φῐλοσοφήσαισθον	φῐλοσοφησαίσθην	φῐλοσοφησαίμεθᾰ	φῐλοσοφήσαισθε	φῐλοσοφήσαιντο
	imperative		φῐλοσόφησαι	φῐλοσοφησᾰ́σθω	φῐλοσοφήσᾰσθον	φῐλοσοφησᾰ́σθων		φῐλοσοφήσᾰσθε	φῐλοσοφησᾰ́σθων
passive	indicative	ἐφῐλοσοφήθην	ἐφῐλοσοφήθης	ἐφῐλοσοφήθη	ἐφῐλοσοφήθητον	ἐφῐλοσοφηθήτην	ἐφῐλοσοφήθημεν	ἐφῐλοσοφήθητε	ἐφῐλοσοφήθησᾰν
	subjunctive	φῐλοσοφηθῶ	φῐλοσοφηθῇς	φῐλοσοφηθῇ	φῐλοσοφηθῆτον	φῐλοσοφηθῆτον	φῐλοσοφηθῶμεν	φῐλοσοφηθῆτε	φῐλοσοφηθῶσῐ(ν)
	optative	φῐλοσοφηθείην	φῐλοσοφηθείης	φῐλοσοφηθείη	φῐλοσοφηθεῖτον, φῐλοσοφηθείητον	φῐλοσοφηθείτην, φῐλοσοφηθειήτην	φῐλοσοφηθεῖμεν, φῐλοσοφηθείημεν	φῐλοσοφηθεῖτε, φῐλοσοφηθείητε	φῐλοσοφηθεῖεν, φῐλοσοφηθείησᾰν
	imperative		φῐλοσοφήθητῐ	φῐλοσοφηθήτω	φῐλοσοφήθητον	φῐλοσοφηθήτων		φῐλοσοφήθητε	φῐλοσοφηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φῐλοσοφῆσαι			φῐλοσοφήσᾰσθαι		φῐλοσοφηθῆναι
participle	m	φῐλοσοφήσᾱς			φῐλοσοφησᾰ́μενος		φῐλοσοφηθείς
	f	φῐλοσοφήσᾱσᾰ			φῐλοσοφησᾰμένη		φῐλοσοφηθεῖσᾰ
	n	φῐλοσοφῆσᾰν			φῐλοσοφησᾰ́μενον		φῐλοσοφηθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: πεφῐλοσόφηκᾰ, πεφῐλοσόφημαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεφῐλοσόφηκᾰ	πεφῐλοσόφηκᾰς	πεφῐλοσόφηκε(ν)	πεφῐλοσοφήκᾰτον	πεφῐλοσοφήκᾰτον	πεφῐλοσοφήκᾰμεν	πεφῐλοσοφήκᾰτε	πεφῐλοσοφήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφῐλοσοφήκω	πεφῐλοσοφήκῃς	πεφῐλοσοφήκῃ	πεφῐλοσοφήκητον	πεφῐλοσοφήκητον	πεφῐλοσοφήκωμεν	πεφῐλοσοφήκητε	πεφῐλοσοφήκωσῐ(ν)
	optative	πεφῐλοσοφήκοιμῐ, πεφῐλοσοφηκοίην	πεφῐλοσοφήκοις, πεφῐλοσοφηκοίης	πεφῐλοσοφήκοι, πεφῐλοσοφηκοίη	πεφῐλοσοφήκοιτον	πεφῐλοσοφηκοίτην	πεφῐλοσοφήκοιμεν	πεφῐλοσοφήκοιτε	πεφῐλοσοφήκοιεν
	imperative		πεφῐλοσόφηκε	πεφῐλοσοφηκέτω	πεφῐλοσοφήκετον	πεφῐλοσοφηκέτων		πεφῐλοσοφήκετε	πεφῐλοσοφηκόντων
middle/ passive	indicative	πεφῐλοσόφημαι	πεφῐλοσόφησαι	πεφῐλοσόφηται	πεφῐλοσόφησθον	πεφῐλοσόφησθον	πεφῐλοσοφήμεθᾰ	πεφῐλοσόφησθε	πεφῐλοσόφηνται
	subjunctive	πεφῐλοσοφημένος ὦ	πεφῐλοσοφημένος ᾖς	πεφῐλοσοφημένος ᾖ	πεφῐλοσοφημένω ἦτον	πεφῐλοσοφημένω ἦτον	πεφῐλοσοφημένοι ὦμεν	πεφῐλοσοφημένοι ἦτε	πεφῐλοσοφημένοι ὦσῐ(ν)
	optative	πεφῐλοσοφημένος εἴην	πεφῐλοσοφημένος εἴης	πεφῐλοσοφημένος εἴη	πεφῐλοσοφημένω εἴητον/εἶτον	πεφῐλοσοφημένω εἰήτην/εἴτην	πεφῐλοσοφημένοι εἴημεν/εἶμεν	πεφῐλοσοφημένοι εἴητε/εἶτε	πεφῐλοσοφημένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		πεφῐλοσόφησο	πεφῐλοσοφήσθω	πεφῐλοσόφησθον	πεφῐλοσοφήσθων		πεφῐλοσόφησθε	πεφῐλοσοφήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφῐλοσοφηκέναι				πεφῐλοσοφῆσθαι
participle	m	πεφῐλοσοφηκώς				πεφῐλοσοφημένος
	f	πεφῐλοσοφηκυῖᾰ				πεφῐλοσοφημένη
	n	πεφῐλοσοφηκός				πεφῐλοσοφημένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐπεφῐλοσοφήκειν, ἐπεφῐλοσοφήμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεφῐλοσοφήκειν, ἐπεφῐλοσοφήκη	ἐπεφῐλοσοφήκεις, ἐπεφῐλοσοφήκης	ἐπεφῐλοσοφήκει(ν)	ἐπεφῐλοσοφήκετον	ἐπεφῐλοσοφηκέτην	ἐπεφῐλοσοφήκεμεν	ἐπεφῐλοσοφήκετε	ἐπεφῐλοσοφήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεφῐλοσοφήμην	ἐπεφῐλοσόφησο	ἐπεφῐλοσόφητο	ἐπεφῐλοσόφησθον	ἐπεφῐλοσοφήσθην	ἐπεφῐλοσοφήμεθᾰ	ἐπεφῐλοσόφησθε	ἐπεφῐλοσόφηντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• φιλοσόφημα (philosóphēma)

Descendants

• → Aramaic: פלסף
• → Latin: philosophor

Further reading

• φιλοσοφέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “φιλοσοφέω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “φιλοσοφέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • philosophise idem, page 610.
  • speculate idem, page 800.
  • study idem, page 829.
  • wisdom idem, page 982.