φλάουτο
GreekEdit
EtymologyEdit
Borrowed from Italian flauto, from French flûte.
NounEdit
φλάουτο • (fláouto) n (plural φλάουτα)
DeclensionEdit
declension of φλάουτο
Coordinate termsEdit
- see: ξύλινα πνευστά n pl (xýlina pnefstá, “woodwind”)
Related termsEdit
- φλαουτίστας m (flaoutístas, “flautist, flutist”)
- φλαουτίστα f (flaoutísta, “flautist, flutist”)
- φλαουτίστρια f (flaoutístria, “flautist, flutist”)
- φλάουτο με ράμφος n (fláouto me rámfos, “recorder”)