φλάουτο

Greek

Etymology

Borrowed from Italian flauto, from Occitan and Old Occitan flaut.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfla.u.to/

Noun

φλάουτο • (fláouto) n (plural φλάουτα)

1. (music) flute

Declension

declension of φλάουτο

	singular	plural
nominative	φλάουτο •	φλάουτα •
genitive	φλάουτου •	φλάουτων •
accusative	φλάουτο •	φλάουτα •
vocative	φλάουτο •	φλάουτα •

Coordinate terms

• see: ξύλινα πνευστά n pl (xýlina pnefstá, “woodwind”)

Related terms

• φλαουτίστας m (flaoutístas, “flautist, flutist”)
• φλαουτίστα f (flaoutísta, “flautist, flutist”)
• φλαουτίστρια f (flaoutístria, “flautist, flutist”)
• φλάουτο με ράμφος n (fláouto me rámfos, “recorder”)