φρεατία

Ancient Greek

Etymology

φρέᾱρ (phréār) +‎ -ῐ́ᾱ (-íā)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰre.aː.tí.aː/ → /ɸre.aˈti.a/ → /fre.aˈti.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰre.aː.tí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰre.aˈti.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸre.aˈti.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /fre.aˈti.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /fre.aˈti.a/

Noun

φρεᾱτῐ́ᾱ • (phreātíā) f (genitive φρεᾱτῐ́ᾱς); first declension

1. a tank, cistern, or reservoir
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 3.1.7:

     ἐπεὶ δὲ ἄλλως οὐκ ἐδύνατο ἑλεῖν, φρεατίαν τεμόμενος ὑπόνομον ὤρυττεν, ὡς ἀφαιρησόμενος τὸ ὕδωρ αὐτῶν. ὡς δ’ ἐκ τοῦ τείχους ἐκθένοντες πολλάκις ἐνέβαλον εἰς τὸ ὄρυγμα καὶ ξύλα καὶ λίθους, ποιησάμενος αὖ χελώνην ξυλίνην ἐπέστησεν ἐπὶ τῇ φρεατίᾳ.

     epeì dè állōs ouk edúnato heleîn, phreatían temómenos hupónomon ṓrutten, hōs aphairēsómenos tò húdōr autôn. hōs d’ ek toû teíkhous ekthénontes pollákis enébalon eis tò órugma kaì xúla kaì líthous, poiēsámenos aû khelṓnēn xulínēn epéstēsen epì têi phreatíāi.

   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 10.28.2:^[1]

     ἐπιπολῆς μὲν γὰρ οὐδέν ἐστι φαινόμενον ὕδωρ ἐν τοῖς προειρημένοις τόποις, ὑπόνομοι δὲ πλείους εἰσὶ καὶ διὰ τῆς ἐρήμου φρεατίας ἔχοντες ἀγνοουμένας τοῖς ἀπείροις.

     epipolês mèn gàr oudén esti phainómenon húdōr en toîs proeirēménois tópois, hupónomoi dè pleíous eisì kaì dià tês erḗmou phreatías ékhontes agnoouménas toîs apeírois.

   • 200 BCE – 118 BCE, Polybius, The Histories 10.28.5:^[2]

     πλὴν ὁρῶν Ἀρσάκης ἐπιβαλόμενον αὐτὸν τῇ διὰ τῆς ἐρήμου πορείᾳ, τὸ τηνικάδε χωννύειν καὶ φθείρειν ἐνεχείρησε τὰς φρεατίας.

     plḕn horôn Arsákēs epibalómenon autòn têi dià tês erḗmou poreíāi, tò tēnikáde khōnnúein kaì phtheírein enekheírēse tàs phreatías.

2. an opening in a raft
   • 100 CE – 200 CE, Apollodorus of Damascus, Siege Engines 191.2–4:^[3]

     Ἐκϵῖ δέ εἰσι κατ’ ἄκρον ἀφιέμεναι φρεατίαι ϵ̓ν τῷ καταϛρώματι, ϗ̀ καταπήγνυται πασσάλοις ξυλίνοις ἐπιμελῶς.

     Ekeî dé eisi kat’ ákron aphiémenai phreatíai en tôi katastrṓmati, kaì katapḗgnutai passálois xulínois epimelôs.

Declension

First declension of ἡ φρεᾱτῐ́ᾱ; τῆς φρεᾱτῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ φρεᾱτῐ́ᾱ hē phreātíā	τὼ φρεᾱτῐ́ᾱ tṑ phreātíā	αἱ φρεᾱτῐ́αι hai phreātíai
Genitive	τῆς φρεᾱτῐ́ᾱς tês phreātíās	τοῖν φρεᾱτῐ́αιν toîn phreātíain	τῶν φρεᾱτῐῶν tôn phreātiôn
Dative	τῇ φρεᾱτῐ́ᾳ têi phreātíāi	τοῖν φρεᾱτῐ́αιν toîn phreātíain	ταῖς φρεᾱτῐ́αις taîs phreātíais
Accusative	τὴν φρεᾱτῐ́ᾱν tḕn phreātíān	τὼ φρεᾱτῐ́ᾱ tṑ phreātíā	τᾱ̀ς φρεᾱτῐ́ᾱς tā̀s phreātíās
Vocative	φρεᾱτῐ́ᾱ phreātíā	φρεᾱτῐ́ᾱ phreātíā	φρεᾱτῐ́αι phreātíai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• φρεᾱτῐαῖος (phreātiaîos)

Descendants

• → Translingual: Phreatia

Further reading

• “φρεᾱτία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “φρεᾱτία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “φρεατίας”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers