-ία

See also: -ια, -ιά, ἰά, ἴα, and Appendix:Variations of "ia"

Ancient Greek

Etymology

Like -ια (-ia), from Proto-Indo-European *-i-eh₂. Cognate with Latin -ia.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /í.aː/ → /ˈi.a/ → /ˈi.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /í.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈi.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈi.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈi.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈi.a/

Suffix

-ῐ́ᾱ • (-ĭ́ā) f (genitive -ῐ́ᾱς); first declension

1. Added to stems of adjectives, rarely to the stems of verbs, and even more rarely to the stems of nouns, to form feminine abstract nouns

Usage notes

When this suffix is appended to verbal adjectives in -τός (-tós) or other stems in τ, the τ palatalizes to σ.
Example: ἄκρατος > ἀκρασία

Inflection

First declension of -ῐ́ᾱ; -ῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	-ῐ́ᾱ -ĭ́ā	-ῐ́ᾱ -ĭ́ā	-ῐ́αι -ĭ́ai
Genitive	-ῐ́ᾱς -ĭ́ās	-ῐ́αιν -ĭ́ain	-ῐῶν -ĭôn
Dative	-ῐ́ᾳ -ĭ́āi	-ῐ́αιν -ĭ́ain	-ῐ́αις -ĭ́ais
Accusative	-ῐ́ᾱν -ĭ́ān	-ῐ́ᾱ -ĭ́ā	-ῐ́ᾱς -ĭ́ās
Vocative	-ῐ́ᾱ -ĭ́ā	-ῐ́ᾱ -ĭ́ā	-ῐ́αι -ĭ́ai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• -ίνα (-ína)

Ancient Greek terms suffixed with -ία

ἀβουλία

ἀγαθοποιΐα

ἀγγελία

ἀγενησία

ἀγεννησία

ἀγνωσία

ἀγρυπνία

ἀδικία

ἀθανασία

ἀθυμία

Αἰαία

αἰκία

αἱμορραγία

Αἰολία

Αἰτωλία

Ἀκαδημία

Ἀκαρνανία

ἀκηδία

ἀκινησία

ἀκρασία

Ἀλβανία

ἀλθαία

ἀλωπεκία

Ἀμαζονομαχία

ἀμαθία

Ἀμαντία

ἁμαρτία

ἀμαυρία

ἀμβλυωπία

Ἀμβρακία

ἀμβροσία

ἀμιξία

ἀμνησία

ἀμνηστία

ἀμφιβολία

Ἀμφιλοχία

ἀναιμία

ἀναλογία

ἀναρχία

ἀνθιππασία

ἀνθολογία

ἀνθρακιά

ἀνθρωποποιΐα

ἀνθυπατεία

ἀνομία

ἀνορεξία

ἀντιλογία

ἀντιστοιχία

ἀντλία

ἀντονομασία

ἀνωμαλία

ἀπιστία

ἀπληστία

ἀποικία

ἀπολογία

ἀπονία

ἀποπληξία

ἀπορία

ἀπραξία

ἀπροθυμία

Ἀραβία

ἀργία

ἁρματοδρομία

ἀρρυθμία

Ἀρτεμισία

ἀρτεμισία

ἀρτηρία

-αρχία

ἀρχιτεκτονία

Ἀσιαρχία

ἀσφυξία

ἀσχολία

ἀσωτία

ἀταξία

ἀτασθαλία

ἀτιμία

ἀτοπία

ἀτροφία

Αὐσονία

αὐταρχία

αὐτονομία

αὐτοψία

ἀφασία

ἀφραδίη

ἀφωνία

ἀχρηματία

Βαβυλωνία

βαρυθυμία

βασιλεία

βαττολογία

βδελυγμία

βερικοκκία

βιβλιογραφία

Βιθυνία

βλασφημία

Βλαχία

Βοιωτία

Βουγονία

Βρεττανία

Γαλατία

γενεαλογία

Γερμανία

γεωγραφία

γεωδαισία

γεωργία

γλυκυθυμία

Γοργιππία

Δαλματία

δειλία

διακονία

διαύγεια

διδασκαλία

διθυμία

διλογία

διλοχία

διχοτομία

δοκιμασία

δοξολογία

δοξοσοφία

δουλεία

δραματουργία

δυναστεία

δυσεντερία

δυσθυμία

δυστυχία

δυσφορία

εἰδωλολατρία

εἰκονογραφία

εἰκονομαχία

εἰρωνεία

ἐκθυμία

ἐκκλησία

ἐκπληξία

ἐλευθερία

ἐλευθεροστομία

ἐλεφαντομαχία

ἐμπειρία

ἐμπορία

ἐνάργεια

Ἐνετία

ἐντέλεια

ἐντροπία

ἐνωμοτία

ἑξηκονταμοιρία

ἐξουσία

ἐπαγγελία

ἐπιδημία

ἐπιθυμία

ἐπικουρία

ἐπιληψία

ἐπιμαχία

ἐπιχαιρεκακία

ἐποποιία

ἐπουσία

ἐπωνυμία

ἐργασία

ἐρημία

ἑρμηνεία

ἑτεροδοξία

ἑτεροφωνία

ἑτερωνυμία

ἐτυμολογία

εὐβουλία

εὐδαιμονία

εὐεργεσία

εὐετηρία

εὐζηλία

εὐθανασία

εὐθυμία

εὐκινησία

εὐλογία

εὐπαιδευσία

εὐπορία

εὐπραξία

εὐρυθμία

εὐταξία

εὐτυχία

εὐφορία

εὐφυΐα

εὐφωνία

εὐχαριστία

εὐψυχία

ἐφημερία

ζηλοτυπία

ζυγία

ζωγραφία

ἡγεμονία

Ἠετιονεία

ἠθολογία

Ἠμαθία

ἡσυχία

θαψία

θεατροκρατία

θεογονία

Θεοδοσία

θεολογία

θεοπάθεια

θεοπληξία

θεοσοφία

θεραπεία

Descendants

• English: -ia
• French: -ie

References

• Smyth, Herbert Weir (1920) “Part III: Formation of Words”, in A Greek grammar for colleges, Cambridge: American Book Company, § 859.6

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈia/

Suffix

-ία • (-ía) f

1. added to an adjective to create a noun denoting a country:

   ‎Γάλλος (Gállos, “French”) + ‎-ία (-ía) → ‎Γαλλία (Gallía, “France”)

   ‎Τούρκος (Toúrkos, “Turk”) + ‎-ία (-ía) → ‎Τουρκία (Tourkía, “Turkey”)

   ‎Άγγλος (Ánglos, “English”) + ‎-ία (-ía) → ‎Αγγλία (Anglía, “England”)

Declension

Declension of -ία

	singular	plural
nominative	-ία (-ía)	-ίες (-íes)
genitive	-ίας (-ías)	-ιών (-ión)
accusative	-ία (-ía)	-ίες (-íes)
vocative	-ία (-ía)	-ίες (-íes)