φωνήσας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pʰɔː.nɛ̌ː.saːs/ → /ɸoˈni.sas/ → /foˈni.sas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pʰɔː.nɛ̌ː.saːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pʰoˈne̝.sas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ɸoˈni.sas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /foˈni.sas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /foˈni.sas/

Participle

φωνήσᾱς • (phōnḗsās) m (feminine φωνήσᾱσα, neuter φωνῆσαν); first/third declension

1. aorist active participle of φωνέω (phōnéō)

Declension

First and third declension of φωνήσᾱς; φωνήσᾱσᾰ; φωνῆσᾰν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		φωνήσᾱς phōnḗsās	φωνήσᾱσᾰ phōnḗsāsa	φωνῆσᾰν phōnêsan		φωνήσᾰντε phōnḗsante	φωνησᾱ́σᾱ phōnēsā́sā	φωνήσᾰντε phōnḗsante		φωνήσᾰντες phōnḗsantes	φωνήσᾱσαι phōnḗsāsai	φωνήσᾰντᾰ phōnḗsanta
Genitive		φωνήσᾰντος phōnḗsantos	φωνησᾱ́σης phōnēsā́sēs	φωνήσᾰντος phōnḗsantos		φωνησᾰ́ντοιν phōnēsántoin	φωνησᾱ́σαιν phōnēsā́sain	φωνησᾰ́ντοιν phōnēsántoin		φωνησᾰ́ντων phōnēsántōn	φωνησᾱσῶν phōnēsāsôn	φωνησᾰ́ντων phōnēsántōn
Dative		φωνήσᾰντῐ phōnḗsanti	φωνησᾱ́σῃ phōnēsā́sēi	φωνήσᾰντῐ phōnḗsanti		φωνησᾰ́ντοιν phōnēsántoin	φωνησᾱ́σαιν phōnēsā́sain	φωνησᾰ́ντοιν phōnēsántoin		φωνήσᾱσῐ / φωνήσᾱσῐν phōnḗsāsi(n)	φωνησᾱ́σαις phōnēsā́sais	φωνήσᾱσῐ / φωνήσᾱσῐν phōnḗsāsi(n)
Accusative		φωνήσᾰντᾰ phōnḗsanta	φωνήσᾱσᾰν phōnḗsāsan	φωνῆσᾰν phōnêsan		φωνήσᾰντε phōnḗsante	φωνησᾱ́σᾱ phōnēsā́sā	φωνήσᾰντε phōnḗsante		φωνήσᾰντᾰς phōnḗsantas	φωνησᾱ́σᾱς phōnēsā́sās	φωνήσᾰντᾰ phōnḗsanta
Vocative		φωνήσᾱς phōnḗsās	φωνήσᾱσᾰ phōnḗsāsa	φωνῆσᾰν phōnêsan		φωνήσᾰντε phōnḗsante	φωνησᾱ́σᾱ phōnēsā́sā	φωνήσᾰντε phōnḗsante		φωνήσᾰντες phōnḗsantes	φωνήσᾱσαι phōnḗsāsai	φωνήσᾰντᾰ phōnḗsanta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		φωνησᾰ́ντως phōnēsántōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.