χρώμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kʰrɔ̌ː.me.nos/ → /ˈxro.me.nos/ → /ˈxro.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kʰrɔ̌ː.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈkʰro.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈxro.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈxro.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈxro.me.nos/

Participle

χρώμενος • (khrṓmenos) m (feminine χρωμένη, neuter χρώμενον); first/second declension

1. present mediopassive participle of χρᾰ́ομαι (khráomai)

Declension

First and second declension of χρώμενος; χρωμένη; χρώμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		χρώμενος khrṓmenos	χρωμένη khrōménē	χρώμενον khrṓmenon		χρωμένω khrōménō	χρωμένᾱ khrōménā	χρωμένω khrōménō		χρώμενοι khrṓmenoi	χρώμεναι khrṓmenai	χρώμενᾰ khrṓmena
Genitive		χρωμένου khrōménou	χρωμένης khrōménēs	χρωμένου khrōménou		χρωμένοιν khrōménoin	χρωμέναιν khrōménain	χρωμένοιν khrōménoin		χρωμένων khrōménōn	χρωμένων khrōménōn	χρωμένων khrōménōn
Dative		χρωμένῳ khrōménōi	χρωμένῃ khrōménēi	χρωμένῳ khrōménōi		χρωμένοιν khrōménoin	χρωμέναιν khrōménain	χρωμένοιν khrōménoin		χρωμένοις khrōménois	χρωμέναις khrōménais	χρωμένοις khrōménois
Accusative		χρώμενον khrṓmenon	χρωμένην khrōménēn	χρώμενον khrṓmenon		χρωμένω khrōménō	χρωμένᾱ khrōménā	χρωμένω khrōménō		χρωμένους khrōménous	χρωμένᾱς khrōménās	χρώμενᾰ khrṓmena
Vocative		χρώμενε khrṓmene	χρωμένη khrōménē	χρώμενον khrṓmenon		χρωμένω khrōménō	χρωμένᾱ khrōménā	χρωμένω khrōménō		χρώμενοι khrṓmenoi	χρώμεναι khrṓmenai	χρώμενᾰ khrṓmena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		χρωμένως khrōménōs				χρωμενώτερος khrōmenṓteros				χρωμενώτᾰτος khrōmenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.