ψυχίατρος

Greek

Etymology

Learned borrowing from French psychiatre, from Ancient Greek ψυχ- (psukh-), ψυχή f (psukhḗ, “soul”) + ἰατρός (iatrós, “physician”). By surface analysis, ψυχ- (psych-, “psych-”) +‎ ιατρός (iatrós, “physician”).

Pronunciation

• IPA^(key): /psiˈçi.a.tɾos/
• Hyphenation: ψυ‧χί‧α‧τρος

Noun

ψυχίατρος • (psychíatros) m or f (plural ψυχίατροι)

1. (medicine) psychiatrist

Declension

Masculine:

Declension of ψυχίατρος

	singular	plural
nominative	ψυχίατρος •	ψυχίατροι •
genitive	ψυχίατρου •,  ψυχιάτρου •	ψυχίατρων •,  ψυχιάτρων •
accusative	ψυχίατρο •	ψυχίατρους •,  ψυχιάτρους •
vocative	ψυχίατρε •	ψυχίατροι •
Second forms are formal.

Feminine:

Declension of ψυχίατρος

	singular	plural
nominative	ψυχίατρος •	ψυχίατροι •
genitive	ψυχιάτρου •	ψυχιάτρων •
accusative	ψυχίατρο •	ψυχιάτρους •
vocative	ψυχίατρε •	ψυχίατροι •

Related terms

• παιδοψυχίατρος m or f (paidopsychíatros, “paediatric psychiatrist”)
• ψυχιατρείο n (psychiatreío, “mental hospital, psychiatric hospital”)
• ψυχιατρική f (psychiatrikí, “psychiatry”)
• ψυχιατρικός (psychiatrikós, “psychiatric”)

• and see: ψυχή f (psychí, “soul”) & ιατρός (iatrós, “physician”)

See also

• ψυχολόγος m or f (psychológos, “psychologist”)

Further reading

• ψυχίατρος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
• ψυχίατρος on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el