въркоч
Bulgarian edit
Etymology edit
From dialectal въ́ркам (vǎ́rkam, “to toil”) + -оч (-oč).
Pronunciation edit
Noun edit
върко́ч • (vǎrkóč) m
Declension edit
Declension of върко́ч
Further reading edit
- Nayden Gerov (1895) “врь́къ, врь́чёкъ”, in Рѣчникъ на Блъгарскꙑй язꙑкъ. Съ тлъкувание рѣчи-тꙑ на Блъгарскꙑ и на Русскꙑ. [Dictionary of the Bulgarian language][1] (in Bulgarian), volume 1, Plovdiv: Дружествена печꙗтница "Съгласие.", page 159