каралевіч
Belarusian edit
Pronunciation edit
Noun edit
карале́віч • (karaljévič) m pers (genitive карале́віча, nominative plural карале́вічы, genitive plural карале́вічаў)
- prince (king or queen's son)
Declension edit
Declension of карале́віч (pr hard masc-form accent-a)
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | карале́віч karaljévič |
карале́вічы karaljévičy |
| genitive | карале́віча karaljéviča |
карале́вічаў karaljévičaŭ |
| dative | карале́вічу karaljéviču |
карале́вічам karaljévičam |
| accusative | карале́віча karaljéviča |
карале́вічаў karaljévičaŭ |
| instrumental | карале́вічам karaljévičam |
карале́вічамі karaljévičami |
| locative | карале́вічу karaljéviču |
карале́вічах karaljévičax |
| count form | — | карале́вічы1 karaljévičy1 |
1Used with the numbers 2, 3, 4 and higher numbers after 20 ending in 2, 3, and 4.
Related terms edit
- карале́ва (karaljéva)
- карале́ўна (karaljéŭna)
- карале́ўскі (karaljéŭski)
- карале́ўства (karaljéŭstva)
- каро́ль (karólʹ)