триумф
Bulgarian edit
Etymology edit
Ultimately from Latin triumphus.
Pronunciation edit
Noun edit
триу́мф • (triúmf) m
Declension edit
Declension of триу́мф
singular | plural | |
---|---|---|
indefinite | триу́мф triúmf |
триу́мфи triúmfi |
definite (subject form) |
триу́мфът triúmfǎt |
триу́мфите triúmfite |
definite (object form) |
триу́мфа triúmfa | |
count form | — | триу́мфа triúmfa |
References edit
Russian edit
Pronunciation edit
Noun edit
триу́мф • (triúmf) m inan (genitive триу́мфа, nominative plural триу́мфы, genitive plural триу́мфов)
- triumph (conclusive success; victory; conquest)
Declension edit
Declension of триу́мф (inan masc-form hard-stem accent-a)
Related terms edit
- триумфа́льный (triumfálʹnyj)
- триумфа́тор (triumfátor)