աստուածաբան

Old Armenian

Etymology

From աստուած (astuac, “god”) +‎ -ա- (-a-) +‎ բան (ban, “speech, word”). Calque of Ancient Greek θεο-λόγος (theo-lógos).

Noun

աստուածաբան • (astuacaban)

1. theologian

Declension

i-type

	singular		plural
nominative	աստուածաբան (astuacaban)		աստուածաբանք (astuacabankʻ)
genitive	աստուածաբանի (astuacabani)		աստուածաբանից (astuacabanicʻ)
dative	աստուածաբանի (astuacabani)		աստուածաբանից (astuacabanicʻ)
accusative	աստուածաբան (astuacaban)		աստուածաբանս (astuacabans)
ablative	աստուածաբանէ (astuacabanē)		աստուածաբանից (astuacabanicʻ)
instrumental	աստուածաբանիւ (astuacabaniw)		աստուածաբանիւք (astuacabaniwkʻ)
locative	աստուածաբանի (astuacabani)		աստուածաբանս (astuacabans)

Derived terms

• աստուածաբանաբար (astuacabanabar)
• աստուածաբանագոյն (astuacabanagoyn)
• աստուածաբանակ (astuacabanak)
• աստուածաբանական (astuacabanakan)
• աստուածաբանականութիւն (astuacabanakanutʻiwn)
• աստուածաբանեմ (astuacabanem)
• աստուածաբանութիւն (astuacabanutʻiwn)

Descendants

• Armenian: աստվածաբան (astvacaban)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “աստուածաբան”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
• Awetikʻean, G., Siwrmēlean, X., Awgerean, M. (1836–1837) “աստուածաբան”, in Nor baṙgirkʻ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy