բարձաձգութիւն

Old Armenian

Etymology

բարձ (barj, “seat of honor; dignity”) +‎ -ա- (-a-) +‎ ձգիմ (jgim, “crave”) +‎ -ութիւն (-utʻiwn, “-ing”)

Noun

բարձաձգութիւն • (barjajgutʻiwn)

1. search of dignity, pursuit of honour
2. competition, rivalry, ambition

Declension

n-type

	singular		plural
nominative	բարձաձգութիւն (barjajgutʻiwn)		բարձաձգութիւնք (barjajgutʻiwnkʻ)
genitive	բարձաձգութեան (barjajgutʻean)		բարձաձգութեանց (barjajgutʻeancʻ)
dative	բարձաձգութեան (barjajgutʻean)		բարձաձգութեանց (barjajgutʻeancʻ)
accusative	բարձաձգութիւն (barjajgutʻiwn)		բարձաձգութիւնս (barjajgutʻiwns)
ablative	բարձաձգութենէ (barjajgutʻenē)		բարձաձգութեանց (barjajgutʻeancʻ)
instrumental	բարձաձգութեամբ (barjajgutʻeamb)		բարձաձգութեամբք (barjajgutʻeambkʻ)
locative	բարձաձգութեան (barjajgutʻean)		բարձաձգութիւնս (barjajgutʻiwns)

References

• Petrosean, Matatʻeay (1879) “բարձաձգութիւն”, in Nor Baṙagirkʻ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy