Armenian

edit

Etymology

edit

From Ottoman Turkish صوص (sus).[1]

Pronunciation

edit

Interjection

edit

սուս (sus)

  1. quiet!, silence!

Adverb

edit

սուս (sus)

  1. quietly, silently
    սուս անել՝ կենալsus anel, kenalto be quiet, to fall silent
    սուս ու փուսsus u pʻusvery quietly, silently
    սուս մնաsus mnabe quiet, shut up
  2. softly, lightly

Adjective

edit

սուս (sus) (superlative ամենասուս)

  1. (rare) quiet, silent
    սուս մարդsus mardquiet man

Declension

edit
nominalized, i-type (Eastern Armenian)
singular plural
nominative սուս (sus) սուսեր (suser)
dative սուսի (susi) սուսերի (suseri)
ablative սուսից (susicʻ) սուսերից (susericʻ)
instrumental սուսով (susov) սուսերով (suserov)
locative սուսում (susum) սուսերում (suserum)
definite forms
nominative սուսը/սուսն (susə/susn) սուսերը/սուսերն (suserə/susern)
dative սուսին (susin) սուսերին (suserin)
1st person possessive forms (my)
nominative սուսս (suss) սուսերս (susers)
dative սուսիս (susis) սուսերիս (suseris)
ablative սուսիցս (susicʻs) սուսերիցս (susericʻs)
instrumental սուսովս (susovs) սուսերովս (suserovs)
locative սուսումս (susums) սուսերումս (suserums)
2nd person possessive forms (your)
nominative սուսդ (susd) սուսերդ (suserd)
dative սուսիդ (susid) սուսերիդ (suserid)
ablative սուսիցդ (susicʻd) սուսերիցդ (susericʻd)
instrumental սուսովդ (susovd) սուսերովդ (suserovd)
locative սուսումդ (susumd) սուսերումդ (suserumd)

Derived terms

edit
edit

References

edit
  1. ^ Ačaṙean, Hračʻeay (1902) “սուս”, in Tʻurkʻerēni azdecʻutʻiwnə hayerēni vray ew tʻurkʻerēnē pʻoxaṙeal baṙerə Pōlsi hay žoġovrdakan lezuin mēǰ hamematutʻeamb Vani, Ġarabaġi ew Nor-Naxiǰewani barbaṙnerun [The influence of Turkish on Armenian, and the Turkish borrowings in the vernacular Armenian of Constantinople in comparison with the dialects of Van, Karabakh and Nor Nakhichevan] (Ēminean azgagrakan žoġovacu; 3) (in Armenian), Moscow and Vagharshapat: Lazarev Institute of Oriental Languages, page 323