פֿאַסטן

Yiddish

Etymology

Middle High German vasten, from Old High German fastēn, from Proto-Germanic *fastāną.

Verb

פֿאַסטן • (fastn) (past participle געפֿאַסט (gefast))

1. fast (to abstain from food)

Conjugation

Conjugation of פֿאַסטן

infinitive	פֿאַסטן fastn
present participle	פֿאַסטנדיק fastndik
past participle	געפֿאַסט gefast
auxiliary	האָבן hobn
present	איך פֿאַסט ikh fast	מיר פֿאַסטן mir fastn
	דו פֿאַסט du fast	איר פֿאַסט ir fast
	ער פֿאַסט er fast	זיי פֿאַסטן zey fastn
imperative	פֿאַסט (דו) fast (du)	פֿאַסט (איר) fast (ir)
Composed forms past איך האָב געפֿאַסט ikh hob gefast מיר האָבן געפֿאַסט mir hobn gefast דו האָסט געפֿאַסט du host gefast איר האָט געפֿאַסט ir hot gefast ער האָט געפֿאַסט er hot gefast זיי האָבן געפֿאַסט zey hobn gefast pluperfect איך האָב געהאַט געפֿאַסט ikh hob gehat gefast מיר האָבן געהאַט געפֿאַסט mir hobn gehat gefast דו האָסט געהאַט געפֿאַסט du host gehat gefast איר האָט געהאַט געפֿאַסט ir hot gehat gefast ער האָט געהאַט געפֿאַסט er hot gehat gefast זיי האָבן געהאַט געפֿאַסט zey hobn gehat gefast future איך וועל פֿאַסטן ikh vel fastn מיר וועלן פֿאַסטן mir veln fastn דו וועסט פֿאַסטן du vest fastn איר וועט פֿאַסטן ir vet fastn ער וועט פֿאַסטן er vet fastn זיי וועלן פֿאַסטן zey veln fastn future perfect איך וועל האָבן געפֿאַסט ikh vel hobn gefast מיר וועלן האָבן געפֿאַסט mir veln hobn gefast דו וועסט האָבן געפֿאַסט du vest hobn gefast איר וועט האָבן געפֿאַסט ir vet hobn gefast ער וועט האָבן געפֿאַסט er vet hobn gefast זיי וועלן האָבן געפֿאַסט zey veln hobn gefast

Derived terms

• אָפּפֿאַסטן (opfastn)
• פֿאַסטער (faster)

Noun

פֿאַסטן • (fastn) n

1. fast, fasting (abstention from food)

See also

• תּענית (tones)