צונג

Yiddish

Etymology

From Old High German zunga, from Proto-Germanic *tungǭ, from Proto-Indo-European *dn̥ǵʰwéh₂s.

Pronunciation

• (Northeastern) IPA^(key): [tsʊŋ(ɡ)]
• (Poylish) IPA^(key): [tsɪŋ(ɡ)]

Noun

צונג • (tsung) f, plural צונגען (tsungen) or צינגער (tsinger)

1. (anatomy) tongue

Derived terms

• אַ צונג אויף רעדער (a tsung oyf reder), אַ צונג און ביינער (a tsung un beyner), געשליפֿענע צונג (geshlifene tsung, “gift of gab”)
• אויף שפּיץ צונג (oyf shpits tsung, “on the tip of one's tongue”)
• אַרויסשטעלן אַ צונג (aroysshteln a tsung, “to stick out one's tongue”)
• בײַסן זיך די צונג (baysn zikh di tsung, “to hold one's tongue”)
• קילן די צונג (kiln di tsung, “to be long-winded”)