Arabic

edit

Etymology 1.1

edit
Root
خ ر س (ḵ r s)
2 terms

Pronunciation

edit

Verb

edit

أَخْرَسَ (ʔaḵrasa) IV (non-past يُخْرِسُ (yuḵrisu), verbal noun إِخْرَاس (ʔiḵrās))

  1. to mute, to shut down
Conjugation
edit

Etymology 1.2

edit

Color or defect adjective from the root خ ر س (ḵ r s).

Pronunciation

edit

Adjective

edit

أَخْرَس (ʔaḵras) (feminine خَرْسَاء (ḵarsāʔ), common plural خُرْس (ḵurs))

  1. mute
Declension
edit
Declension of adjective أَخْرَس (ʔaḵras)
singular masculine feminine
basic singular diptote basic singular diptote
indefinite definite indefinite definite
informal أَخْرَس
ʔaḵras
الْأَخْرَس
al-ʔaḵras
خَرْسَاء
ḵarsāʔ
الْخَرْسَاء
al-ḵarsāʔ
nominative أَخْرَسُ
ʔaḵrasu
الْأَخْرَسُ
al-ʔaḵrasu
خَرْسَاءُ
ḵarsāʔu
الْخَرْسَاءُ
al-ḵarsāʔu
accusative أَخْرَسَ
ʔaḵrasa
الْأَخْرَسَ
al-ʔaḵrasa
خَرْسَاءَ
ḵarsāʔa
الْخَرْسَاءَ
al-ḵarsāʔa
genitive أَخْرَسَ
ʔaḵrasa
الْأَخْرَسِ
al-ʔaḵrasi
خَرْسَاءَ
ḵarsāʔa
الْخَرْسَاءِ
al-ḵarsāʔi
dual masculine feminine
indefinite definite indefinite definite
informal أَخْرَسَيْن
ʔaḵrasayn
الْأَخْرَسَيْن
al-ʔaḵrasayn
خَرْسَاءَيْن
ḵarsāʔayn
الْخَرْسَاءَيْن
al-ḵarsāʔayn
nominative أَخْرَسَانِ
ʔaḵrasāni
الْأَخْرَسَانِ
al-ʔaḵrasāni
خَرْسَاءَانِ
ḵarsāʔāni
الْخَرْسَاءَانِ
al-ḵarsāʔāni
accusative أَخْرَسَيْنِ
ʔaḵrasayni
الْأَخْرَسَيْنِ
al-ʔaḵrasayni
خَرْسَاءَيْنِ
ḵarsāʔayni
الْخَرْسَاءَيْنِ
al-ḵarsāʔayni
genitive أَخْرَسَيْنِ
ʔaḵrasayni
الْأَخْرَسَيْنِ
al-ʔaḵrasayni
خَرْسَاءَيْنِ
ḵarsāʔayni
الْخَرْسَاءَيْنِ
al-ḵarsāʔayni
plural masculine feminine
basic broken plural triptote basic broken plural triptote
indefinite definite indefinite definite
informal خُرْس
ḵurs
الْخُرْس
al-ḵurs
خُرْس
ḵurs
الْخُرْس
al-ḵurs
nominative خُرْسٌ
ḵursun
الْخُرْسُ
al-ḵursu
خُرْسٌ
ḵursun
الْخُرْسُ
al-ḵursu
accusative خُرْسًا
ḵursan
الْخُرْسَ
al-ḵursa
خُرْسًا
ḵursan
الْخُرْسَ
al-ḵursa
genitive خُرْسٍ
ḵursin
الْخُرْسِ
al-ḵursi
خُرْسٍ
ḵursin
الْخُرْسِ
al-ḵursi
Synonyms
edit
Descendants
edit
  • Ottoman Turkish: اخرس (ahras)

See also

edit