اضطرار
Arabic
editNoun
editاِضْطِرَار • (iḍṭirār) m
- verbal noun of اِضْطَرَّ (iḍṭarra) (form VIII)
Declension
editDeclension of noun اِضْطِرَار (iḍṭirār)
Singular | basic singular triptote | ||
---|---|---|---|
Indefinite | Definite | Construct | |
Informal | اِضْطِرَار iḍṭirār |
الِاضْطِرَار al-iḍṭirār |
اِضْطِرَار iḍṭirār |
Nominative | اِضْطِرَارٌ iḍṭirārun |
الِاضْطِرَارُ al-iḍṭirāru |
اِضْطِرَارُ iḍṭirāru |
Accusative | اِضْطِرَارًا iḍṭirāran |
الِاضْطِرَارَ al-iḍṭirāra |
اِضْطِرَارَ iḍṭirāra |
Genitive | اِضْطِرَارٍ iḍṭirārin |
الِاضْطِرَارِ al-iḍṭirāri |
اِضْطِرَارِ iḍṭirāri |
Descendants
editUrdu
editNoun
editاضطرار • (iztirār) m