Arabic edit

Etymology 1 edit

Root
و ه ب (w-h-b)

Pronunciation edit

Noun edit

هِبَة (hibaf (plural هِبَات (hibāt))

  1. verbal noun of وَهَبَ (wahaba) (form I)
  2. (countable) gift, donation
    • 7th century CE, Sunan an-Nasāʾiyy, 32:4:
      قَالَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللّٰهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «العَائِدُ فِي هِبَتِهِ كَالكَلْبِ يَقِيءُ ثُمَّ يَعُودُ فِي قَيْئِهِ».‏
      qāla rasūlu llahi ṣallā llāhu ʕalayhi wasallama: “al-ʕāʔidu fī hibatihi ka-l-kalbi yaqīʔu ṯumma yaʕūdu fī qayʔihi”.
      The Messenger of Allah, May Allah bless him and grant him peace, said: “The reclaimer of his gift is like a dog that vomits then reclaims its vomit.”
Declension edit
Descendants edit
  • Bengali: হেবা (heba)

Etymology 2 edit

Root
ه ب ب (h-b-b)

Pronunciation edit

Noun edit

هِبَّة (hibbaf

  1. verbal noun of هَبَّ (habba) (form I)
Declension edit