یلدوز

Old Anatolian Turkish

Etymology

From Proto-Turkic *yulduŕ.

Noun

یلدوز (yïlduz)

1. star
   • 13th century, Şeyyad Hamza, Yūsuf u Züleyhā; reprinted in Гузеев, В.Г., editor, Староосманский язык, 1979:

     كوردوم آی و كونش اون بر یادوز
     سجده قیلورلر قموسی بكا دوز

     Gördüm ay ū günäš on bir yïlduz
     Säjdä qïlurlar qamusï baŋa düz
     

     I saw the moon, sun and eleven stars
     They all bowed to me in a row.

Descendants

• Azerbaijani: ulduz
• Ottoman Turkish: یلدز (yıldız)
  • Gagauz: yıldız
  • Turkish: yıldız

References

• “yılduz”, in XIII. Yüzyılından Beri Türkiye Türkçesiyle Yazılmış Kitaplarından Toplanan Tanıklarıyle Tarama Sözlüğü (Türk Dil Kurumu yayınları; 212)‎^[1] (in Turkish), volume 6, Ankara: Türk Dil Kurumu, 1972, pages 4581–4582