असहाय
Hindi edit
Etymology edit
From Sanskrit अहसाय (ahasāya, “without companions”).
Pronunciation edit
Adjective edit
असहाय • (ashāy) (indeclinable)
- alone, solitary, friendless
- Synonym: अकेला (akelā)
Sanskrit edit
Etymology edit
Adjective edit
असहाय • (asahāya) stem
- without companions, friendless
- solitary
Declension edit
| Masculine a-stem declension of असहाय | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | असहायः (asahāyaḥ) | ||
| Gen. sg. | असहायस्य (asahāyasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | असहायः (asahāyaḥ) | असहायौ (asahāyau) | असहायाः (asahāyāḥ) |
| Vocative | असहाय (asahāya) | असहायौ (asahāyau) | असहायाः (asahāyāḥ) |
| Accusative | असहायम् (asahāyam) | असहायौ (asahāyau) | असहायान् (asahāyān) |
| Instrumental | असहायेन (asahāyena) | असहायाभ्याम् (asahāyābhyām) | असहायैः (asahāyaiḥ) |
| Dative | असहायाय (asahāyāya) | असहायाभ्याम् (asahāyābhyām) | असहायेभ्यः (asahāyebhyaḥ) |
| Ablative | असहायात् (asahāyāt) | असहायाभ्याम् (asahāyābhyām) | असहायेभ्यः (asahāyebhyaḥ) |
| Genitive | असहायस्य (asahāyasya) | असहाययोः (asahāyayoḥ) | असहायानाम् (asahāyānām) |
| Locative | असहाये (asahāye) | असहाययोः (asahāyayoḥ) | असहायेषु (asahāyeṣu) |
| Feminine ā-stem declension of असहाय | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | असहाया (asahāyā) | ||
| Gen. sg. | असहायायाः (asahāyāyāḥ) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | असहाया (asahāyā) | असहाये (asahāye) | असहायाः (asahāyāḥ) |
| Vocative | असहाये (asahāye) | असहाये (asahāye) | असहायाः (asahāyāḥ) |
| Accusative | असहायाम् (asahāyām) | असहाये (asahāye) | असहायाः (asahāyāḥ) |
| Instrumental | असहायया (asahāyayā) | असहायाभ्याम् (asahāyābhyām) | असहायाभिः (asahāyābhiḥ) |
| Dative | असहायायै (asahāyāyai) | असहायाभ्याम् (asahāyābhyām) | असहायाभ्यः (asahāyābhyaḥ) |
| Ablative | असहायायाः (asahāyāyāḥ) | असहायाभ्याम् (asahāyābhyām) | असहायाभ्यः (asahāyābhyaḥ) |
| Genitive | असहायायाः (asahāyāyāḥ) | असहाययोः (asahāyayoḥ) | असहायानाम् (asahāyānām) |
| Locative | असहायायाम् (asahāyāyām) | असहाययोः (asahāyayoḥ) | असहायासु (asahāyāsu) |
| Neuter a-stem declension of असहाय | |||
|---|---|---|---|
| Nom. sg. | असहायम् (asahāyam) | ||
| Gen. sg. | असहायस्य (asahāyasya) | ||
| Singular | Dual | Plural | |
| Nominative | असहायम् (asahāyam) | असहाये (asahāye) | असहायानि (asahāyāni) |
| Vocative | असहाय (asahāya) | असहाये (asahāye) | असहायानि (asahāyāni) |
| Accusative | असहायम् (asahāyam) | असहाये (asahāye) | असहायानि (asahāyāni) |
| Instrumental | असहायेन (asahāyena) | असहायाभ्याम् (asahāyābhyām) | असहायैः (asahāyaiḥ) |
| Dative | असहायाय (asahāyāya) | असहायाभ्याम् (asahāyābhyām) | असहायेभ्यः (asahāyebhyaḥ) |
| Ablative | असहायात् (asahāyāt) | असहायाभ्याम् (asahāyābhyām) | असहायेभ्यः (asahāyebhyaḥ) |
| Genitive | असहायस्य (asahāyasya) | असहाययोः (asahāyayoḥ) | असहायानाम् (asahāyānām) |
| Locative | असहाये (asahāye) | असहाययोः (asahāyayoḥ) | असहायेषु (asahāyeṣu) |