तिहिवार
Apabhramsa
editEtymology
editInherited from Sanskrit *तिथिवार (tithivāra). By surface analysis, तिहि (tihi) + वार (vāra).
Noun
editतिहिवार (tihivāra) m
- occasion
- c. 1020, Vir, Jambu-Sami-Chariu 3.4.1:
- सुह-नक्खत्त-जोए तिहिवारए पुण्णिमइंद-वयणउ।
- suha-nakkhatta-joe tihivārae puṇṇimaïṃda-vayaṇaü.
- Auspicious heavenly bodies at the date and time of their coming together have the appearance of the full moon.
- सुह-नक्खत्त-जोए तिहिवारए पुण्णिमइंद-वयणउ।
Declension
edit| Declension of तिहिवार (masculine) | ||
|---|---|---|
| singular | plural | |
| Nominative | तिहिवारु (tihivāru) | तिहिवार (tihivāra) |
| Accusative | तिहिवारु (tihivāru) | तिहिवार (tihivāra) |
| Instrumental | तिहिवारें (tihivāreṃ) or तिहिवारेणं (tihivāreṇaṃ) or तिहिवारेण (tihivāreṇa) | तिहिवार (tihivāra) or तिहिवारेहिं (tihivārehiṃ) |
| Dative | तिहिवारहो (tihivāraho) or तिहिवारसु (tihivārasu) or तिहिवारस्सु (tihivārassu) | तिहिवारहं (tihivārahaṃ) |
| Ablative | तिहिवारहे (tihivārahe) or तिहिवारहु (tihivārahu) | तिहिवारहुं (tihivārahuṃ) |
| Genitive | तिहिवारहो (tihivāraho) or तिहिवारसु (tihivārasu) or तिहिवारस्सु (tihivārassu) | तिहिवारहं (tihivārahaṃ) or तिहिवाराणं (tihivārāṇaṃ) or तिहिवाराण (tihivārāṇa) |
| Locative | तिहिवारि (tihivāri) or तिहिवारे (tihivāre) | तिहिवारहिं (tihivārahiṃ) |
| Vocative | तिहिवार (tihivāra) | तिहिवारहो (tihivāraho) |
Descendants
editDescendants
- Central Indo-Aryan:
- Eastern Hindi:
- Western Hindi:
- Eastern Indo-Aryan:
- Northern Indo-Aryan:
- Northwestern Aryan:
- Western Indo-Aryan:
Further reading
edit- Turner, Ralph Lilley (1969–1985) “*tithivāra”, in A Comparative Dictionary of the Indo-Aryan Languages, London: Oxford University Press, page 331