दौहित्र

Sanskrit

edit

Alternative scripts

edit

Etymology

edit

Vṛddhi derivative of दुहितृ (duhitṛ, daughter).

Pronunciation

edit

Noun

edit

दौहित्र (dauhitra) stemm (feminine दौहित्री)

  1. daughter's son
    • c. 200 BCE – 200 CE, Manusmṛti 9.131:
      दौहित्र एव च हरेदपुत्रस्याखिलं धनम् ॥
      dauhitra eva ca haredaputrasyākhilaṃ dhanam.
      All the wealth of a man who has no sons shall be taken over by his daughter's son [upon his death].

Declension

edit
Masculine a-stem declension of दौहित्र (dauhitra)
Singular Dual Plural
Nominative दौहित्रः
dauhitraḥ
दौहित्रौ / दौहित्रा¹
dauhitrau / dauhitrā¹
दौहित्राः / दौहित्रासः¹
dauhitrāḥ / dauhitrāsaḥ¹
Vocative दौहित्र
dauhitra
दौहित्रौ / दौहित्रा¹
dauhitrau / dauhitrā¹
दौहित्राः / दौहित्रासः¹
dauhitrāḥ / dauhitrāsaḥ¹
Accusative दौहित्रम्
dauhitram
दौहित्रौ / दौहित्रा¹
dauhitrau / dauhitrā¹
दौहित्रान्
dauhitrān
Instrumental दौहित्रेण
dauhitreṇa
दौहित्राभ्याम्
dauhitrābhyām
दौहित्रैः / दौहित्रेभिः¹
dauhitraiḥ / dauhitrebhiḥ¹
Dative दौहित्राय
dauhitrāya
दौहित्राभ्याम्
dauhitrābhyām
दौहित्रेभ्यः
dauhitrebhyaḥ
Ablative दौहित्रात्
dauhitrāt
दौहित्राभ्याम्
dauhitrābhyām
दौहित्रेभ्यः
dauhitrebhyaḥ
Genitive दौहित्रस्य
dauhitrasya
दौहित्रयोः
dauhitrayoḥ
दौहित्राणाम्
dauhitrāṇām
Locative दौहित्रे
dauhitre
दौहित्रयोः
dauhitrayoḥ
दौहित्रेषु
dauhitreṣu
Notes
  • ¹Vedic

Descendants

edit