नामकरण

Hindi

Etymology

Borrowed from Sanskrit नामकरण (nāmakaraṇa).

Pronunciation

• (Delhi) IPA^(key): /nɑːm.kə.ɾəɳ/, [nä̃ːm.kɐ.ɾɐ̃ɳ]

Noun

नामकरण • (nāmkaraṇ) m

1. naming
2. christening, baptism

Declension

Declension of नामकरण (masc cons-stem)

	singular	plural
direct	नामकरण nāmkaraṇ	नामकरण nāmkaraṇ
oblique	नामकरण nāmkaraṇ	नामकरणों nāmkaraṇõ
vocative	नामकरण nāmkaraṇ	नामकरणो nāmkaraṇo

Sanskrit

Etymology

नाम (nāma, “name”) +‎ करण (karaṇa, “making”)

Noun

नामकरण • (nāmakaraṇa) stem, m

1. nominal suffix (Nir.)

Declension

Masculine a-stem declension of नामकरण
Nom. sg.	नामकरणः (nāmakaraṇaḥ)
Gen. sg.	नामकरणस्य (nāmakaraṇasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	नामकरणः (nāmakaraṇaḥ)	नामकरणौ (nāmakaraṇau)	नामकरणाः (nāmakaraṇāḥ)
Vocative	नामकरण (nāmakaraṇa)	नामकरणौ (nāmakaraṇau)	नामकरणाः (nāmakaraṇāḥ)
Accusative	नामकरणम् (nāmakaraṇam)	नामकरणौ (nāmakaraṇau)	नामकरणान् (nāmakaraṇān)
Instrumental	नामकरणेन (nāmakaraṇena)	नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām)	नामकरणैः (nāmakaraṇaiḥ)
Dative	नामकरणाय (nāmakaraṇāya)	नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām)	नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ)
Ablative	नामकरणात् (nāmakaraṇāt)	नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām)	नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ)
Genitive	नामकरणस्य (nāmakaraṇasya)	नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ)	नामकरणानाम् (nāmakaraṇānām)
Locative	नामकरणे (nāmakaraṇe)	नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ)	नामकरणेषु (nāmakaraṇeṣu)

Noun

नामकरण • (nāmakaraṇa) stem, n

1. calling a person by a name (Sarvad.)
2. ceremony in which a child is given a name (Kauś.), etc.)

Declension

Neuter a-stem declension of नामकरण
Nom. sg.	नामकरणम् (nāmakaraṇam)
Gen. sg.	नामकरणस्य (nāmakaraṇasya)
	Singular	Dual	Plural
Nominative	नामकरणम् (nāmakaraṇam)	नामकरणे (nāmakaraṇe)	नामकरणानि (nāmakaraṇāni)
Vocative	नामकरण (nāmakaraṇa)	नामकरणे (nāmakaraṇe)	नामकरणानि (nāmakaraṇāni)
Accusative	नामकरणम् (nāmakaraṇam)	नामकरणे (nāmakaraṇe)	नामकरणानि (nāmakaraṇāni)
Instrumental	नामकरणेन (nāmakaraṇena)	नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām)	नामकरणैः (nāmakaraṇaiḥ)
Dative	नामकरणाय (nāmakaraṇāya)	नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām)	नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ)
Ablative	नामकरणात् (nāmakaraṇāt)	नामकरणाभ्याम् (nāmakaraṇābhyām)	नामकरणेभ्यः (nāmakaraṇebhyaḥ)
Genitive	नामकरणस्य (nāmakaraṇasya)	नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ)	नामकरणानाम् (nāmakaraṇānām)
Locative	नामकरणे (nāmakaraṇe)	नामकरणयोः (nāmakaraṇayoḥ)	नामकरणेषु (nāmakaraṇeṣu)

Descendants

• → Burmese: နာမကရဏ (nama.ka.ra.na.)
• Telugu: నామకరణము (nāmakaraṇamu)

References

• Monier Williams (1899) “नामकरण”, in A Sanskrit–English Dictionary, […], new edition, Oxford: At the Clarendon Press, →OCLC, page 0536.