Hindi

edit

Etymology

edit

Borrowed from Sanskrit करण (karaṇa).

Pronunciation

edit

Noun

edit

करण (karaṇm

  1. articulation
  2. instrument
  3. function; doing

Declension

edit

Derived terms

edit

References

edit

Pali

edit

Alternative forms

edit

Noun

edit

करण n

  1. Devanagari script form of karaṇa

Declension

edit

Sanskrit

edit

Alternative scripts

edit

Etymology

edit

Derived from the root कृ (kṛ) +‎ -अन (-ana).

Pronunciation

edit

Adjective

edit

करण (karaṇa) stem

  1. doing, making, effecting, causing
  2. clever, skillful

Declension

edit
Masculine a-stem declension of करण (karaṇa)
Singular Dual Plural
Nominative करणः
karaṇaḥ
करणौ / करणा¹
karaṇau / karaṇā¹
करणाः / करणासः¹
karaṇāḥ / karaṇāsaḥ¹
Vocative करण
karaṇa
करणौ / करणा¹
karaṇau / karaṇā¹
करणाः / करणासः¹
karaṇāḥ / karaṇāsaḥ¹
Accusative करणम्
karaṇam
करणौ / करणा¹
karaṇau / karaṇā¹
करणान्
karaṇān
Instrumental करणेन
karaṇena
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणैः / करणेभिः¹
karaṇaiḥ / karaṇebhiḥ¹
Dative करणाय
karaṇāya
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणेभ्यः
karaṇebhyaḥ
Ablative करणात्
karaṇāt
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणेभ्यः
karaṇebhyaḥ
Genitive करणस्य
karaṇasya
करणयोः
karaṇayoḥ
करणानाम्
karaṇānām
Locative करणे
karaṇe
करणयोः
karaṇayoḥ
करणेषु
karaṇeṣu
Notes
  • ¹Vedic
Feminine ī-stem declension of करणी (karaṇī)
Singular Dual Plural
Nominative करणी
karaṇī
करण्यौ / करणी¹
karaṇyau / karaṇī¹
करण्यः / करणीः¹
karaṇyaḥ / karaṇīḥ¹
Vocative करणि
karaṇi
करण्यौ / करणी¹
karaṇyau / karaṇī¹
करण्यः / करणीः¹
karaṇyaḥ / karaṇīḥ¹
Accusative करणीम्
karaṇīm
करण्यौ / करणी¹
karaṇyau / karaṇī¹
करणीः
karaṇīḥ
Instrumental करण्या
karaṇyā
करणीभ्याम्
karaṇībhyām
करणीभिः
karaṇībhiḥ
Dative करण्यै
karaṇyai
करणीभ्याम्
karaṇībhyām
करणीभ्यः
karaṇībhyaḥ
Ablative करण्याः / करण्यै²
karaṇyāḥ / karaṇyai²
करणीभ्याम्
karaṇībhyām
करणीभ्यः
karaṇībhyaḥ
Genitive करण्याः / करण्यै²
karaṇyāḥ / karaṇyai²
करण्योः
karaṇyoḥ
करणीनाम्
karaṇīnām
Locative करण्याम्
karaṇyām
करण्योः
karaṇyoḥ
करणीषु
karaṇīṣu
Notes
  • ¹Vedic
  • ²Brāhmaṇas
Neuter a-stem declension of करण (karaṇa)
Singular Dual Plural
Nominative करणम्
karaṇam
करणे
karaṇe
करणानि / करणा¹
karaṇāni / karaṇā¹
Vocative करण
karaṇa
करणे
karaṇe
करणानि / करणा¹
karaṇāni / karaṇā¹
Accusative करणम्
karaṇam
करणे
karaṇe
करणानि / करणा¹
karaṇāni / karaṇā¹
Instrumental करणेन
karaṇena
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणैः / करणेभिः¹
karaṇaiḥ / karaṇebhiḥ¹
Dative करणाय
karaṇāya
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणेभ्यः
karaṇebhyaḥ
Ablative करणात्
karaṇāt
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणेभ्यः
karaṇebhyaḥ
Genitive करणस्य
karaṇasya
करणयोः
karaṇayoḥ
करणानाम्
karaṇānām
Locative करणे
karaṇe
करणयोः
karaṇayoḥ
करणेषु
karaṇeṣu
Notes
  • ¹Vedic

Noun

edit

करण (karaṇa) stemm

  1. helper, companion
  2. a man of a mixed class
  3. writer, scribe
  4. (music) a kind of time

Declension

edit
Masculine a-stem declension of करण (karaṇa)
Singular Dual Plural
Nominative करणः
karaṇaḥ
करणौ / करणा¹
karaṇau / karaṇā¹
करणाः / करणासः¹
karaṇāḥ / karaṇāsaḥ¹
Vocative करण
karaṇa
करणौ / करणा¹
karaṇau / karaṇā¹
करणाः / करणासः¹
karaṇāḥ / karaṇāsaḥ¹
Accusative करणम्
karaṇam
करणौ / करणा¹
karaṇau / karaṇā¹
करणान्
karaṇān
Instrumental करणेन
karaṇena
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणैः / करणेभिः¹
karaṇaiḥ / karaṇebhiḥ¹
Dative करणाय
karaṇāya
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणेभ्यः
karaṇebhyaḥ
Ablative करणात्
karaṇāt
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणेभ्यः
karaṇebhyaḥ
Genitive करणस्य
karaṇasya
करणयोः
karaṇayoḥ
करणानाम्
karaṇānām
Locative करणे
karaṇe
करणयोः
karaṇayoḥ
करणेषु
karaṇeṣu
Notes
  • ¹Vedic

Descendants

edit

Noun

edit

करण (karaṇa) stemn

  1. the act of making, doing, producing, effecting
  2. act, deed
  3. action, especially a religious one
  4. the special business of any tribe or caste
  5. calculation, especially an astronomical one
  6. an astrological division of the day
  7. (linguistics) pronunciation, articulation
  8. (grammar) a sound or word as an independent part of speech
  9. the posture of an ascetic
  10. a posture in sexual intercourse
  11. instrument, means of action
  12. an organ of sense or of speech
  13. (law) instrument, document, bond
  14. (grammar) the means or instrument by which an action is effected, the idea expressed by the instrumental case, instrumentality
  15. spell, charm
  16. rhythm, time
  17. body
  18. field
  19. mind, heart
  20. grain

Declension

edit
Neuter a-stem declension of करण (karaṇa)
Singular Dual Plural
Nominative करणम्
karaṇam
करणे
karaṇe
करणानि / करणा¹
karaṇāni / karaṇā¹
Vocative करण
karaṇa
करणे
karaṇe
करणानि / करणा¹
karaṇāni / karaṇā¹
Accusative करणम्
karaṇam
करणे
karaṇe
करणानि / करणा¹
karaṇāni / karaṇā¹
Instrumental करणेन
karaṇena
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणैः / करणेभिः¹
karaṇaiḥ / karaṇebhiḥ¹
Dative करणाय
karaṇāya
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणेभ्यः
karaṇebhyaḥ
Ablative करणात्
karaṇāt
करणाभ्याम्
karaṇābhyām
करणेभ्यः
karaṇebhyaḥ
Genitive करणस्य
karaṇasya
करणयोः
karaṇayoḥ
करणानाम्
karaṇānām
Locative करणे
karaṇe
करणयोः
karaṇayoḥ
करणेषु
karaṇeṣu
Notes
  • ¹Vedic

Derived terms

edit

Descendants

edit

References

edit

Further reading

edit
  • Hellwig, Oliver (2010-2024) “karaṇa”, in DCS - The Digital Corpus of Sanskrit, Berlin, Germany.