Tamil

edit

Etymology

edit

From அப்பா (appā, father) +‎ -அன் (-aṉ, impolite masculine suffix particle), ultimately from Proto-Dravidian *appa (father). Cognate with Malayalam അപ്പൻ (appaṉ).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ɐpːɐn/
  • Audio:(file)

Noun

edit

அப்பன் (appaṉ)

  1. (often impolite) father
    Synonym: தகப்பன் (takappaṉ)
    Coordinate term: அம்மை (ammai)
  2. deity, god
  3. an endearment term used by elders to refer to their younger ones.

Usage notes

edit

This term is often considered rude or impolite when children use it to refer to their fathers, it's only mostly used by elders or grandparents to refer to their children who are fathers themselves while talking to their grandchildren. (Eg: அவன் உன் அப்பன் டா, அவன் சொல்றத கேளு!avaṉ uṉ appaṉ ṭā, avaṉ colṟata kēḷu!He is your father youngman, listen to him!) The polite form of this word is அப்பர் (appar).

Declension

edit
Declension of அப்பன் (appaṉ)
Singular Plural
Nominative அப்பன்
appaṉ
அப்பன்கள்
appaṉkaḷ
Vocative அப்பனே
appaṉē
அப்பன்களே
appaṉkaḷē
Accusative அப்பனை
appaṉai
அப்பன்களை
appaṉkaḷai
Dative அப்பனுக்கு
appaṉukku
அப்பன்களுக்கு
appaṉkaḷukku
Genitive அப்பனுடைய
appaṉuṭaiya
அப்பன்களுடைய
appaṉkaḷuṭaiya
Singular Plural
Nominative அப்பன்
appaṉ
அப்பன்கள்
appaṉkaḷ
Vocative அப்பனே
appaṉē
அப்பன்களே
appaṉkaḷē
Accusative அப்பனை
appaṉai
அப்பன்களை
appaṉkaḷai
Dative அப்பனுக்கு
appaṉukku
அப்பன்களுக்கு
appaṉkaḷukku
Benefactive அப்பனுக்காக
appaṉukkāka
அப்பன்களுக்காக
appaṉkaḷukkāka
Genitive 1 அப்பனுடைய
appaṉuṭaiya
அப்பன்களுடைய
appaṉkaḷuṭaiya
Genitive 2 அப்பனின்
appaṉiṉ
அப்பன்களின்
appaṉkaḷiṉ
Locative 1 அப்பனில்
appaṉil
அப்பன்களில்
appaṉkaḷil
Locative 2 அப்பனிடம்
appaṉiṭam
அப்பன்களிடம்
appaṉkaḷiṭam
Sociative 1 அப்பனோடு
appaṉōṭu
அப்பன்களோடு
appaṉkaḷōṭu
Sociative 2 அப்பனுடன்
appaṉuṭaṉ
அப்பன்களுடன்
appaṉkaḷuṭaṉ
Instrumental அப்பனால்
appaṉāl
அப்பன்களால்
appaṉkaḷāl
Ablative அப்பனிலிருந்து
appaṉiliruntu
அப்பன்களிலிருந்து
appaṉkaḷiliruntu


References

edit