పండితుడు

See also: పండితుఁడు

Telugu

Alternative forms

• పండితుఁడు (paṇḍitun̆ḍu)

Etymology

From Sanskrit पण्डित (paṇḍita) +‎ -డు (-ḍu).

Noun

పండితుడు • (paṇḍituḍu) m (plural పండితులు)

1. A learned man, scholar, proficient, pandit.

Declension

    Declension of పండితుడు

	singular	plural
nominative (ప్రథమా విభక్తి)	పండితుడు (paṇḍituḍu)	పండితులు (paṇḍitulu)
accusative (ద్వితీయా విభక్తి)	పండితుని (paṇḍituni)	పండితుల (paṇḍitula)
instrumental (తృతీయా విభక్తి)	పండితునితో (paṇḍitunitō)	పండితులతో (paṇḍitulatō)
dative (చతుర్థీ విభక్తి)	పండితునికొరకు (paṇḍitunikoraku)	పండితులకొరకు (paṇḍitulakoraku)
ablative (పంచమీ విభక్తి)	పండితునివలన (paṇḍitunivalana)	పండితులవలన (paṇḍitulavalana)
genitive (షష్ఠీ విభక్తి)	పండితునియొక్క (paṇḍituniyokka)	పండితులయొక్క (paṇḍitulayokka)
locative (సప్తమీ విభక్తి)	పండితునియందు (paṇḍituniyandu)	పండితులయందు (paṇḍitulayandu)
vocative (సంబోధనా ప్రథమా విభక్తి)	ఓయి పండితుడా (ōyi paṇḍituḍā)	ఓయి పండితులారా (ōyi paṇḍitulārā)

Antonyms

• (with regards to gender) పండితురాలు (paṇḍiturālu)