เหวี่ยง

Thai

Etymology

Cognate with Lao ວ່ຽງ (wīang).

Pronunciation

Orthographic		เหวี่ยง e h w ī ˋ y ŋ
Phonemic		เหฺวี่ยง e h ̥ w ī ˋ y ŋ
Romanization	Paiboon	wìiang
	Royal Institute	wiang
(standard) IPA(key)		/wia̯ŋ˨˩/(R)

Verb

เหวี่ยง • (wìiang) (abstract noun การเหวี่ยง)

1. to throw; to toss; to fling.
2. to swing.