ἀασάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.aː.sá.me.nos/ → /a.aˈsa.me.nos/ → /a.aˈsa.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.aː.sá.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.aˈsa.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.aˈsa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.aˈsa.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.aˈsa.me.nos/

Verb

ἀασάμενος • (aasámenos)

1. aorist middle participle of ἀάω (aáō)

Inflection

First and second declension of ἀασάμενος; ἀασαμένη; ἀασάμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀασάμενος aasámenos	ἀασαμένη aasaménē	ἀασάμενον aasámenon		ἀασαμένω aasaménō	ἀασαμένᾱ aasaménā	ἀασαμένω aasaménō		ἀασάμενοι aasámenoi	ἀασάμεναι aasámenai	ἀασάμενᾰ aasámena
Genitive		ἀασαμένου aasaménou	ἀασαμένης aasaménēs	ἀασαμένου aasaménou		ἀασαμένοιν aasaménoin	ἀασαμέναιν aasaménain	ἀασαμένοιν aasaménoin		ἀασαμένων aasaménōn	ἀασαμένων aasaménōn	ἀασαμένων aasaménōn
Dative		ἀασαμένῳ aasaménōi	ἀασαμένῃ aasaménēi	ἀασαμένῳ aasaménōi		ἀασαμένοιν aasaménoin	ἀασαμέναιν aasaménain	ἀασαμένοιν aasaménoin		ἀασαμένοις aasaménois	ἀασαμέναις aasaménais	ἀασαμένοις aasaménois
Accusative		ἀασάμενον aasámenon	ἀασαμένην aasaménēn	ἀασάμενον aasámenon		ἀασαμένω aasaménō	ἀασαμένᾱ aasaménā	ἀασαμένω aasaménō		ἀασαμένους aasaménous	ἀασαμένᾱς aasaménās	ἀασάμενᾰ aasámena
Vocative		ἀασάμενε aasámene	ἀασαμένη aasaménē	ἀασάμενον aasámenon		ἀασαμένω aasaménō	ἀασαμένᾱ aasaménā	ἀασαμένω aasaménō		ἀασάμενοι aasámenoi	ἀασάμεναι aasámenai	ἀασάμενᾰ aasámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀασαμένως aasaménōs				ἀασαμενώτερος aasamenṓteros				ἀασαμενώτᾰτος aasamenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.