ἀγγέλλων

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡél.lɔːn/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋˈɡel.lon/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲˈɟel.lon/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲˈɟel.lon/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲˈɟe.lon/

Participle

ᾰ̓γγέλλων • (angéllōn) m (feminine ᾰ̓γγέλλουσᾰ, neuter ᾰ̓γγέλλον); first/third declension

present active participle of ᾰ̓γγέλλω (angéllō)

Inflection

First and third declension of ᾰ̓γγέλλων; ᾰ̓γγέλλουσᾰ; ᾰ̓γγέλλον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓γγέλλων angéllōn	ᾰ̓γγέλλουσᾰ angéllousa	ᾰ̓γγέλλον angéllon	ᾰ̓γγέλλοντε angéllonte	ᾰ̓γγελλούσᾱ angelloúsā	ᾰ̓γγέλλοντε angéllonte	ᾰ̓γγέλλοντες angéllontes	ᾰ̓γγέλλουσαι angéllousai	ᾰ̓γγέλλοντᾰ angéllonta
Genitive	ᾰ̓γγέλλοντος angéllontos	ᾰ̓γγελλούσης angelloúsēs	ᾰ̓γγέλλοντος angéllontos	ᾰ̓γγελλόντοιν angellóntoin	ᾰ̓γγελλούσαιν angelloúsain	ᾰ̓γγελλόντοιν angellóntoin	ᾰ̓γγελλόντων angellóntōn	ᾰ̓γγελλουσῶν angellousôn	ᾰ̓γγελλόντων angellóntōn
Dative	ᾰ̓γγέλλοντῐ angéllonti	ᾰ̓γγελλούσῃ angelloúsēi	ᾰ̓γγέλλοντῐ angéllonti	ᾰ̓γγελλόντοιν angellóntoin	ᾰ̓γγελλούσαιν angelloúsain	ᾰ̓γγελλόντοιν angellóntoin	ᾰ̓γγέλλουσῐ / ᾰ̓γγέλλουσῐν angéllousi(n)	ᾰ̓γγελλούσαις angelloúsais	ᾰ̓γγέλλουσῐ / ᾰ̓γγέλλουσῐν angéllousi(n)
Accusative	ᾰ̓γγέλλοντᾰ angéllonta	ᾰ̓γγέλλουσᾰν angéllousan	ᾰ̓γγέλλον angéllon	ᾰ̓γγέλλοντε angéllonte	ᾰ̓γγελλούσᾱ angelloúsā	ᾰ̓γγέλλοντε angéllonte	ᾰ̓γγέλλοντᾰς angéllontas	ᾰ̓γγελλούσᾱς angelloúsās	ᾰ̓γγέλλοντᾰ angéllonta
Vocative	ᾰ̓γγέλλων angéllōn	ᾰ̓γγέλλουσᾰ angéllousa	ᾰ̓γγέλλον angéllon	ᾰ̓γγέλλοντε angéllonte	ᾰ̓γγελλούσᾱ angelloúsā	ᾰ̓γγέλλοντε angéllonte	ᾰ̓γγέλλοντες angéllontes	ᾰ̓γγέλλουσαι angéllousai	ᾰ̓γγέλλοντᾰ angéllonta
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓γγελλόντως angellóntōs			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.