ἀγγελών

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /aŋ.ɡe.lɔ̌ːn/ → /aɲ.ɟeˈlon/ → /aɲ.ɟeˈlon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /aŋ.ɡe.lɔ̌ːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aŋ.ɡeˈlon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aɲ.ɟeˈlon/

Participle

ᾰ̓γγελών • (angelṓn) m (feminine ᾰ̓γγελοῦσᾰ, neuter ᾰ̓γγελόν); first/third declension

1. aorist active participle of ᾰ̓γγέλλω (angéllō)

Inflection

First and third declension of ᾰ̓γγελών; ᾰ̓γγελοῦσᾰ; ᾰ̓γγελόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ᾰ̓γγελών angelṓn	ᾰ̓γγελοῦσᾰ angeloûsa	ᾰ̓γγελόν angelón		ᾰ̓γγελόντε angelónte	ᾰ̓γγελούσᾱ angeloúsā	ᾰ̓γγελόντε angelónte		ᾰ̓γγελόντες angelóntes	ᾰ̓γγελοῦσαι angeloûsai	ᾰ̓γγελόντᾰ angelónta
Genitive		ᾰ̓γγελόντος angelóntos	ᾰ̓γγελούσης angeloúsēs	ᾰ̓γγελόντος angelóntos		ᾰ̓γγελόντοιν angelóntoin	ᾰ̓γγελούσαιν angeloúsain	ᾰ̓γγελόντοιν angelóntoin		ᾰ̓γγελόντων angelóntōn	ᾰ̓γγελουσῶν angelousôn	ᾰ̓γγελόντων angelóntōn
Dative		ᾰ̓γγελόντῐ angelónti	ᾰ̓γγελούσῃ angeloúsēi	ᾰ̓γγελόντῐ angelónti		ᾰ̓γγελόντοιν angelóntoin	ᾰ̓γγελούσαιν angeloúsain	ᾰ̓γγελόντοιν angelóntoin		ᾰ̓γγελοῦσῐ / ᾰ̓γγελοῦσῐν angeloûsi(n)	ᾰ̓γγελούσαις angeloúsais	ᾰ̓γγελοῦσῐ / ᾰ̓γγελοῦσῐν angeloûsi(n)
Accusative		ᾰ̓γγελόντᾰ angelónta	ᾰ̓γγελοῦσᾰν angeloûsan	ᾰ̓γγελόν angelón		ᾰ̓γγελόντε angelónte	ᾰ̓γγελούσᾱ angeloúsā	ᾰ̓γγελόντε angelónte		ᾰ̓γγελόντᾰς angelóntas	ᾰ̓γγελούσᾱς angeloúsās	ᾰ̓γγελόντᾰ angelónta
Vocative		ᾰ̓γγελών angelṓn	ᾰ̓γγελοῦσᾰ angeloûsa	ᾰ̓γγελόν angelón		ᾰ̓γγελόντε angelónte	ᾰ̓γγελούσᾱ angeloúsā	ᾰ̓γγελόντε angelónte		ᾰ̓γγελόντες angelóntes	ᾰ̓γγελοῦσαι angeloûsai	ᾰ̓γγελόντᾰ angelónta
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ᾰ̓γγελόντως angelóntōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.