ἀηδέστατος

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.ɛː.dés.ta.tos/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.e̝ˈdes.ta.tos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /a.iˈðes.ta.tos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.iˈðes.ta.tos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.iˈðes.ta.tos/

Adjective

ᾰ̓ηδέστᾰτος • (aēdéstatos) m (feminine ᾰ̓ηδεστᾰ́τη, neuter ᾰ̓ηδέστᾰτον); first/second declension

superlative degree of ᾰ̓ηδής (aēdḗs)

Declension

First and second declension of ᾰ̓ηδέστᾰτος; ᾰ̓ηδεστᾰ́τη; ᾰ̓ηδέστᾰτον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	ᾰ̓ηδέστᾰτος aēdéstatos	ᾰ̓ηδεστᾰ́τη aēdestátē	ᾰ̓ηδέστᾰτον aēdéstaton	ᾰ̓ηδεστᾰ́τω aēdestátō	ᾰ̓ηδεστᾰ́τᾱ aēdestátā	ᾰ̓ηδεστᾰ́τω aēdestátō	ᾰ̓ηδέστᾰτοι aēdéstatoi	ᾰ̓ηδέστᾰται aēdéstatai	ᾰ̓ηδέστᾰτᾰ aēdéstata
Genitive	ᾰ̓ηδεστᾰ́του aēdestátou	ᾰ̓ηδεστᾰ́της aēdestátēs	ᾰ̓ηδεστᾰ́του aēdestátou	ᾰ̓ηδεστᾰ́τοιν aēdestátoin	ᾰ̓ηδεστᾰ́ταιν aēdestátain	ᾰ̓ηδεστᾰ́τοιν aēdestátoin	ᾰ̓ηδεστᾰ́των aēdestátōn	ᾰ̓ηδεστᾰ́των aēdestátōn	ᾰ̓ηδεστᾰ́των aēdestátōn
Dative	ᾰ̓ηδεστᾰ́τῳ aēdestátōi	ᾰ̓ηδεστᾰ́τῃ aēdestátēi	ᾰ̓ηδεστᾰ́τῳ aēdestátōi	ᾰ̓ηδεστᾰ́τοιν aēdestátoin	ᾰ̓ηδεστᾰ́ταιν aēdestátain	ᾰ̓ηδεστᾰ́τοιν aēdestátoin	ᾰ̓ηδεστᾰ́τοις aēdestátois	ᾰ̓ηδεστᾰ́ταις aēdestátais	ᾰ̓ηδεστᾰ́τοις aēdestátois
Accusative	ᾰ̓ηδέστᾰτον aēdéstaton	ᾰ̓ηδεστᾰ́την aēdestátēn	ᾰ̓ηδέστᾰτον aēdéstaton	ᾰ̓ηδεστᾰ́τω aēdestátō	ᾰ̓ηδεστᾰ́τᾱ aēdestátā	ᾰ̓ηδεστᾰ́τω aēdestátō	ᾰ̓ηδεστᾰ́τους aēdestátous	ᾰ̓ηδεστᾰ́τᾱς aēdestátās	ᾰ̓ηδέστᾰτᾰ aēdéstata
Vocative	ᾰ̓ηδέστᾰτε aēdéstate	ᾰ̓ηδεστᾰ́τη aēdestátē	ᾰ̓ηδέστᾰτον aēdéstaton	ᾰ̓ηδεστᾰ́τω aēdestátō	ᾰ̓ηδεστᾰ́τᾱ aēdestátā	ᾰ̓ηδεστᾰ́τω aēdestátō	ᾰ̓ηδέστᾰτοι aēdéstatoi	ᾰ̓ηδέστᾰται aēdéstatai	ᾰ̓ηδέστᾰτᾰ aēdéstata
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	ᾰ̓ηδέστᾰτᾰ aēdéstata			—			—
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.