ἀλευάμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /a.leu̯.á.me.nos/ → /a.leˈβa.me.nos/ → /a.leˈva.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.leu̯.á.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /a.leˈwa.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /a.leˈβa.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /a.leˈva.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.leˈva.me.nos/

Participle

ἀλευάμενος • (aleuámenos) m (feminine ἀλευᾰμένη, neuter ἀλευάμενον); first/second declension

1. (Epic) aorist middle participle of ἀλέομαι (aléomai)

Declension

First and second declension of ἀλευᾰ́μενος; ἀλευᾰμένη; ἀλευᾰ́μενον (Epic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		ἀλευᾰ́μενος aleuámenos	ἀλευᾰμένη aleuaménē	ἀλευᾰ́μενον aleuámenon		ἀλευᾰμένω aleuaménō	ἀλευᾰμένᾱ aleuaménā	ἀλευᾰμένω aleuaménō		ἀλευᾰ́μενοι aleuámenoi	ἀλευᾰ́μεναι aleuámenai	ἀλευᾰ́μενᾰ aleuámena
Genitive		ἀλευᾰμένου / ἀλευᾰμενοῖο / ἀλευᾰμένοιο / ἀλευᾰμενόο / ἀλευᾰμένοο aleuaménou / aleuamenoîo / aleuaménoio / aleuamenóo / aleuaménoo	ἀλευᾰμένης aleuaménēs	ἀλευᾰμένου / ἀλευᾰμενοῖο / ἀλευᾰμένοιο / ἀλευᾰμενόο / ἀλευᾰμένοο aleuaménou / aleuamenoîo / aleuaménoio / aleuamenóo / aleuaménoo		ἀλευᾰμένοιῐν aleuaménoiin	ἀλευᾰμέναιν / ἀλευᾰμέναιῐν / ἀλευᾰμένῃῐν aleuaménai(i)n / aleuaménēiin	ἀλευᾰμένοιῐν aleuaménoiin		ἀλευᾰμένων aleuaménōn	ἀλευᾰμενᾱ́ων / ἀλευᾰμενέ͜ων / ἀλευᾰμενῶν aleuamenā́ōn / aleuamené͜ōn / aleuamenôn	ἀλευᾰμένων aleuaménōn
Dative		ἀλευᾰμένῳ aleuaménōi	ἀλευᾰμένῃ aleuaménēi	ἀλευᾰμένῳ aleuaménōi		ἀλευᾰμένοιῐν aleuaménoiin	ἀλευᾰμέναιν / ἀλευᾰμέναιῐν / ἀλευᾰμένῃῐν aleuaménai(i)n / aleuaménēiin	ἀλευᾰμένοιῐν aleuaménoiin		ἀλευᾰμένοισῐ / ἀλευᾰμένοισῐν / ἀλευᾰμένοις aleuaménoisi(n) / aleuaménois	ἀλευᾰμένῃσῐ / ἀλευᾰμένῃσῐν / ἀλευᾰμένῃς / ἀλευᾰμέναις aleuaménēisi(n) / aleuaménēis / aleuaménais	ἀλευᾰμένοισῐ / ἀλευᾰμένοισῐν / ἀλευᾰμένοις aleuaménoisi(n) / aleuaménois
Accusative		ἀλευᾰ́μενον aleuámenon	ἀλευᾰμένην aleuaménēn	ἀλευᾰ́μενον aleuámenon		ἀλευᾰμένω aleuaménō	ἀλευᾰμένᾱ aleuaménā	ἀλευᾰμένω aleuaménō		ἀλευᾰμένους aleuaménous	ἀλευᾰμένᾱς aleuaménās	ἀλευᾰ́μενᾰ aleuámena
Vocative		ἀλευᾰ́μενε aleuámene	ἀλευᾰμένη aleuaménē	ἀλευᾰ́μενον aleuámenon		ἀλευᾰμένω aleuaménō	ἀλευᾰμένᾱ aleuaménā	ἀλευᾰμένω aleuaménō		ἀλευᾰ́μενοι aleuámenoi	ἀλευᾰ́μεναι aleuámenai	ἀλευᾰ́μενᾰ aleuámena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		ἀλευᾰμένως aleuaménōs				ἀλευᾰμενώτερος aleuamenṓteros				ἀλευᾰμενώτᾰτος aleuamenṓtatos
Notes:		Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.