ἀλληγορία

Ancient Greek

Etymology

Compound of ἄλλος (állos, “other”) +‎ ἀγορεύω (agoreúō, “I speak”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /al.lɛː.ɡo.rí.aː/ → /al.li.ɣoˈri.a/ → /a.li.ɣoˈri.a/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /al.lɛː.ɡo.rí.aː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /al.le̝.ɡoˈri.a/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /al.li.ɣoˈri.a/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /al.li.ɣoˈri.a/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /a.li.ɣoˈri.a/

Noun

ᾰ̓λληγορῐ́ᾱ • (allēgoríā) f (genitive ᾰ̓λληγορῐ́ᾱς); first declension

1. (Koine) veiled language, allegory

Declension

First declension of ἡ ᾰ̓λληγορῐ́ᾱ; τῆς ᾰ̓λληγορῐ́ᾱς (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ ᾰ̓λληγορῐ́ᾱ hē allēgoríā	τὼ ᾰ̓λληγορῐ́ᾱ tṑ allēgoríā	αἱ ᾰ̓λληγορῐ́αι hai allēgoríai
Genitive	τῆς ᾰ̓λληγορῐ́ᾱς tês allēgoríās	τοῖν ᾰ̓λληγορῐ́αιν toîn allēgoríain	τῶν ᾰ̓λληγορῐῶν tôn allēgoriôn
Dative	τῇ ᾰ̓λληγορῐ́ᾳ têi allēgoríāi	τοῖν ᾰ̓λληγορῐ́αιν toîn allēgoríain	ταῖς ᾰ̓λληγορῐ́αις taîs allēgoríais
Accusative	τὴν ᾰ̓λληγορῐ́ᾱν tḕn allēgoríān	τὼ ᾰ̓λληγορῐ́ᾱ tṑ allēgoríā	τᾱ̀ς ᾰ̓λληγορῐ́ᾱς tā̀s allēgoríās
Vocative	ᾰ̓λληγορῐ́ᾱ allēgoríā	ᾰ̓λληγορῐ́ᾱ allēgoríā	ᾰ̓λληγορῐ́αι allēgoríai
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: αλληγορία (alligoría)

References

• ἀλληγορία in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)
• “ἀλληγορία”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “ἀλληγορία”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• ἀλληγορία in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “ἀλληγορία”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.