ἀμέργω

Ancient Greek

Etymology

Latin mergae (“pitchfork”) could be related. It seems that the Greek root is related to Sanskrit मार्जयति (mārjayati, “to wipe, purify, cleanse”) and ὀμόργνῡμι (omórgnūmi, “to wipe”), but it is unclear how the initial vocalism coul be explained. Although a derivation from Proto-Indo-European *h₂merǵ- is perfectly possible, the word may also be a technical term borrowed from the substrate language.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /a.mér.ɡɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /aˈmer.ɡo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /aˈmer.ɣo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /aˈmer.ɣo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /aˈmer.ɣo/

Verb

ἀμέργω • (amérgō)

to pluck or pull
(Byzantine) to expel, to throw out

Conjugation

Present: ἀμέργω, ἀμέργομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμέργω	ἀμέργεις	ἀμέργει	ἀμέργετον	ἀμέργετον	ἀμέργομεν	ἀμέργετε	ἀμέργουσῐ(ν)
	subjunctive	ἀμέργω	ἀμέργῃς	ἀμέργῃ	ἀμέργητον	ἀμέργητον	ἀμέργωμεν	ἀμέργητε	ἀμέργωσῐ(ν)
	optative	ἀμέργοιμῐ	ἀμέργοις	ἀμέργοι	ἀμέργοιτον	ἀμεργοίτην	ἀμέργοιμεν	ἀμέργοιτε	ἀμέργοιεν
	imperative		ἄμεργε	ἀμεργέτω	ἀμέργετον	ἀμεργέτων		ἀμέργετε	ἀμεργόντων
middle/ passive	indicative	ἀμέργομαι	ἀμέργῃ, ἀμέργει	ἀμέργεται	ἀμέργεσθον	ἀμέργεσθον	ἀμεργόμεθᾰ	ἀμέργεσθε	ἀμέργονται
	subjunctive	ἀμέργωμαι	ἀμέργῃ	ἀμέργηται	ἀμέργησθον	ἀμέργησθον	ἀμεργώμεθᾰ	ἀμέργησθε	ἀμέργωνται
	optative	ἀμεργοίμην	ἀμέργοιο	ἀμέργοιτο	ἀμέργοισθον	ἀμεργοίσθην	ἀμεργοίμεθᾰ	ἀμέργοισθε	ἀμέργοιντο
	imperative		ἀμέργου	ἀμεργέσθω	ἀμέργεσθον	ἀμεργέσθων		ἀμέργεσθε	ἀμεργέσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἀμέργειν				ἀμέργεσθαι
participle	m	ἀμέργων				ἀμεργόμενος
	f	ἀμέργουσᾰ				ἀμεργομένη
	n	ἀμέργον				ἀμεργόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: ἀμέρξω, ἀμέρξομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἀμέρξω	ἀμέρξεις	ἀμέρξει	ἀμέρξετον	ἀμέρξετον	ἀμέρξομεν	ἀμέρξετε	ἀμέρξουσῐ(ν)
active	optative	ἀμέρξοιμῐ	ἀμέρξοις	ἀμέρξοι	ἀμέρξοιτον	ἀμερξοίτην	ἀμέρξοιμεν	ἀμέρξοιτε	ἀμέρξοιεν
middle	indicative	ἀμέρξομαι	ἀμέρξῃ, ἀμέρξει	ἀμέρξεται	ἀμέρξεσθον	ἀμέρξεσθον	ἀμερξόμεθᾰ	ἀμέρξεσθε	ἀμέρξονται
middle	optative	ἀμερξοίμην	ἀμέρξοιο	ἀμέρξοιτο	ἀμέρξοισθον	ἀμερξοίσθην	ἀμερξοίμεθᾰ	ἀμέρξοισθε	ἀμέρξοιντο
		active			middle
infinitive		ἀμέρξειν			ἀμέρξεσθαι
participle	m	ἀμέρξων			ἀμερξόμενος
	f	ἀμέρξουσᾰ			ἀμερξομένη
	n	ἀμέρξον			ἀμερξόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.